دیرزمانیست دلم هوای گریه دارد

چرا نمی‌بارد به کوچه‌های غم‌گرفته‌ی دلم دوباره باران

چرا دگر نمی‌شود شبان من ستاره‌باران

خزان گرفته باغ را ببار ای باران

نمانده در جهان دگر بهار ای باران

به که گویم من

زمان نمی‌دهد سرورم چه‌کنم

اسیر دشت بی‌عبورم چه‌کنم

تو چاره‌کن غم مرا ای باران

دوباره نغمه‌ای سرا ای باران

مرگ باران در کویر تشنه ما را کشت

خشکی این دشت رود پرُصدا را کشت

آه ای باران

در این هوای بی‌هوایی

دلم گرفته از سکوت و بی‌صدایی

ببار بر سر من ای باران

بیا بیا تو نازنین باران

برس به سینه‌ی زمین باران

که دشت خشکیده‌ست

شادی از دلها بساط خود چیده‌ست

تو چاره‌کن غم مرا ای باران

دوباره نغمه‌ای سرا ای باران

محمد فتحی