شعرخودم: آشناي غريب

چقدر شبيه ناله هاي من آه ميكشي

دنباله ي نگاهت درخم كوچه،چقدر شبيه من است

او نيز رفت؟

از همان راه شومي كه تو رفتي؟

آشنايت نبود آن جاده...

مسير تكراري...؟

تو نيز تنها مانده اي؟ مثل من؟!

در پس يك نگاه سرد

تو نيز شكستي؟؟

باختي؟؟

از آجر غم خانه ساختي؟

برافراشتي پرچم نبودنش را همچو من، در نبود تو؟

چقدر شبيه مني!

آي آشناي غريب

حكايت عجيبي ست

اينك تو نيز تنهايي...

مثل من!

آي آشناي غريب....