کـاش گـاهـ مـرد بـودمـ مـ شد تنهـاییمـ را به خیابـان ببرم سیگـار روشـن کنمـ و نگـران نگـاه هـا مغرضـانه مردمـ نبـاشمـ کـاش گـاهــ مَـرد بودمـ مــ شد شـاد امـ را به کـوچه ها بریزم بـا صدا بلنـد از تـه دل بخندم و هیچ مـاشینــ برا سـوار کردنم تـرمـز نکند مـن از زن بودن...