اگر افتخـــارت “دل شـکســـتن” است ، به عزیزانت بگو برایت “اسپـــــند” دود کنند… اینبار “افتخــــار” که نــه ، “حماســــه” آفریدی...

لازم به آزمودن نبود... خودم خوب میدانستم... مثل همیشه.... مغلوبی از پیش باخته ام... مُچ انداختن بهانه ای بود... تا دستانت را بگیرم!!...

فرهاد می دانست صد سال نمی تواند کوه را بکند فقط می خواست یک عمر اسمش را با شیرین بیاورند......

گُـــــــــــفت: بـه خُـــــــــــــــــــــــــــــــــدا تَنهـــــــــات نِمیـــــذارم ....!! امــــا رَفــــــــــت....!!! خُـــــــــــــــــــــــــدایا مَــن بـــه "اعتبـــــار تـــــو" بـه ...

خـُـــــــــدایـــــا یـــه بُـــر بــه ایــن زنـــدگیــمون بــزن شــایــد دو تـــا حکــم افـتاد دستــــمون تــا هـــر کــس و نــاکســـی آسشــو . . . بــه رخ مــا نکــشه ! ...

شیرین بهانه بود! فرهاد تیشه میزد تا نشنود صدای مردمانی که در گوشش میخواندند دوستت ندارد.....

سه یادآوری کوتاه: هر شب ما به رختخواب میرویم،‌ ما هیچ اطمینانی نداریم که فردا صبح زنده بر م خزیزیم، با این حال ساعت را برای فردا کوک می کنیم.« این یعنی اُمید» ـ کودکی یکساله ای را تصور کنید، زمانی که شما او را به هوا پرتاب می کنید، او می خندد، چرا که او می داند که شما او را خواهید...

زحمـــــــت دارد... آدم بودن را مــــــی گویم این را میشـــود از مترسک هــا آموخــت… آنها تمـــــام عمر می ایستند… تــــا آدم حسابشــــان کنند…....