میلاد نور (انتظار )

بیا..بیاوبگو آشنای منی

همان مونس لحظه های منی

بیا ای سراپای تو پرزنور

مراهم ببر تا افقهای دور

مراکن از این وادی ترس دور

از این جای نا ایمن وسوت وکور

ببر زین زمین سراسر هراس

به باغی که پر گشته از عطر یاس

به جایی که ظلم زر وزور نیست

دل آدمی از خدا دور نیست

همانجا که دل پرز عشق خداست

ریا و تملق ز انسان جداست

به جایی ک مهر و وفا حاکم است

کسی که دلی بشکند ظالم است

به جایی که ثروت نه یک ارزش است

که ارزش همان دانش وبینش است

همانجا که گویی همه عاشق پاکی اند

همانجا که افلاکیان هم در آن خاکی اند