چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید:

چرا لبخندهایت آنقدر تلخ و بیرنگ است؟


اما افسوس که هیچ کس نبود...


همیشه من بودم و تنهایی پر از خاطره...


آری با تو هستم!...


با تویی که از کنارم گذشتی...


و حتی یک بار هم نپرسیدی


چرا چشم هایم همیشه بارانی است...!!!