خدا به حق دل عاشقان سرگردان

خدا به حق دل عاشقان سرگردان 

مرا به آنچه که بودم دوباره برگردان

به کد خدایی آبادی به دور از عشق 

نه این رعیت خانه خراب و سرگردان

یقین که عشق و غمش حکم نان است

ولی امان که اگر در گلو بماند نان

جناب عشق عجب باغبان بی رحمیست

دو لاله چیدن از آن باغ و اینهمه تاوان؟

به قدر قدرت هرکس ستم سزاوار  است

مگر که بید چه دارد برابر طوفان؟

خدا بریده ام از عشق و زندگی دیگر