حسی به نام دلتنگی ...

بنام حضرت دوست ...

دلتنگی یعنی رفتن تو لاک تنهایی و نبودن لبخند آشنایی که به تو آرامش بده ..

دلتنگی یعنی حس کشنده ای که سرتاپای انسانو سست و فلج می کنه و لحظه ی مرگ رو برای انسان تداعی می کنه ...

دلتنگی یعنی فراموش شدن میان تموم ادمهایی که حس میکنی دوست دارن ولی همه تو دنیای خودشون سیر می کنند.

دلتنگی یعنی رفتن کسانی که دوستشون داری ولی یادت میره بهشون عادت نکنی و تو بدرقه شون گریه نکنی ..

دلتنگی یعنی هستی ولی انگار که نیستی تا نبودنت رو کسی احساس کنه ..دلتنگی یعنی تکراری بودن حضور تو ..

دلتنگی یعنی زندگی تکراری وبی هیجان ...زندگی خالی از عشق و دوست داشتن که انگیزه هاتو درو کنه ....

دلتنگی یعنی سفت شدن قلبی که روزی واسه همه می تپید وتنهایی بین قلب های کوچیک که فراموشت کردن ..

دلتنگی یعنی دیده نشدن و کشیدن بار تنهایی وقتی که روزی سنگ صبور همه بودی و الان کسی برای شنیدن حرفای تو نباشه ..

دلتنگی یعنی اینکه موقع خواب چیزی نباشه که مدام به اون فکر کنی وبا مرور حرفات بخندی ..دلتنگی یعنی لبریز شدن تنهایی ها ...

دلتنگی یعنی خیره شدن های بی معنی و احساس تنگی نفس وقتی که هوا بهاری و زیباست و سهم تو باز تنهاییست و تنهایی ...

دلتنگی یعنی خیره شدن به عکس های لحظه های خوش و نبودن کسانیکه که لحظه هایت با آنها معنی می شد ...

دلتنگی یعنی نبودن و نگفتن دوستت دارم ها ونتپیدن قلب ها ..وقتی که عاشق عشق ورزیدن به آدمها باشی ..

دلتنگی یعنی نبودن نگاه آشنا و آرامش بخش و نبود دستانی که گرمای وجودش به تو دلگرمی بدهد ...دلتنگی یعنی فراموشی ..دلتنگی یعنی نبودن کسانیکه که باید باشند ولی نیستند تا بدانند نبودنشان با روح آدم چه می کند ...