سلام ...من می خوام ازین دنیا خداحافظی کنم ...

بنام خدا

زندگی فرصت تجربه دوست داشتن هاست وقتی زندگی می کنیم ولی هیچ کس دوستمان ندارد یا کسی را دوست نداریم زندگی در یک نقطه برای ما ملال آور و غیرقابل تحمل می شود.  تحمل تنها ماندن ،سرخوردگی و تحقیر ، شکست و بی انگیزگی ، احساس مضر بودن همه و همه دست به دست هم می دهند تا فرد در یک آن برای دیده شدن دست به کار خطرناکی بزند و با شروع به سلب حیاط از خود احساس ترحم و توجه دیگران را برانگیزد .

شاید افراد بی شماری با همین وضعیت در کنار ما زندگی می کنند و همیشه می خندند ولی در یک آن می شنویم که در خفا خودکشی کرده است و حسرت به دلمان می مان که چرا پای حرفهای او ننشستیم تا به او دلگرمی بدهیم یا حصار تنهایی اورا بشکنیم ..مرگ حق است ولی اشکی که برای همین ادمها می ریزیم اشک حسرت و کارهایی ست که بایدمی کردیم ولی غفلت کردیم و تاوان بی خیالی مان را می دهیم...

حرفهای آخر ...

بابا ..مامان ..من فلانیو دوس دارم اگه نذارید باهاش ازدواج کنم خودمو می کشم ...

والدین ..بچه تو هنوز نمی تونی خودتو جمع کنی می خوای زن بگیری ..برو هر غلطی می خوای بکن ...

روزبعد..مردم :پسر فلانی خودکشی کرد خدا صبرشون بده

مامان ..من ازین پسره خوشم نمیاد من میخوام درس بخونم حالمو بهم میزنه بگین برن

مامان:غلط کردی دختر چش سفید بابات میگه همین که همین با پسر عمت باید ازدواج کنی وگرنه حق نداری از فردا بری مدرسه ..روز بعد ..مردم :دختر فلانی خودشوتو حموم خفه کرده خدا به مادرش صبر بده ..

بچه ها :...بابا شهریم عقب افتاده چه بابای بی مسئولیتی هستی ..مرد چقدر بی عرضه ای  شوهر فلانی رو نگاه کن به توهم میگن مرد ...آقا دارم چکو که یه ماهه واسه جهیزیه گرفته بودی برگشت می زنم زندان خوش بگذره  ...آقای فلانی میگن خودشواز شدت افسردگی  حلقه آویز کرده خدا صبرشون بده ..

میگن شوهرش زن دوم داره زنش میدونه بهش خیانت کرده .معتادم هست با دو سه تا بچه کجابره ..هرروز یه چشمش

اشکه یه چشمش خون ..روز بعد ..مردم :زن فلانی خودشو کشت ...

همه ی این گفتگوهای روز مره را حتما همه ی شما  می شنوید و لحظه ای غم بزرگی جسم تان را  بی حرکت می کند و آهی از حسرت می کشید که چرا به فلانی بی توجهی کردید یا فلان روز که کارتان داشت ازاو غفلت کردید  و مشکلش راجویا نشدید..اشک حسرت بدترین خاطره ای است که همیشه در ذهنمان می ماندو خودمان را سرزنش می کنیم که چرا دوست داشتنه هایمان را پنهان کردیم و به زبان نیاوردیم و آرزو می کنیم که ای کاش زمان به عقب برمی گشت و ما جلوی فاجعه را می گرفتیم ..ولی افسوس

شاید تنها یک جمله ی دوستت دارم و تنها نیستی و یا درکت میکنم و یا دنیا به اخر نرسیده انشالله دفعه ی بعد یا صبور باش خدا بزرگه ..می توانست مرهمی بر تنهایی و احساس سرخورده ی کسی باشد که ما از او غفلت کردیم .. ودیگر پشیمانی سودی نخواهد داشت ..لطفا خودخواهی ها و حصار آن را بشکنیم و به اطرافمان بی اعتنا نباشیم شاید کسی چشم انتظار همین توجه و گفتن دوستت دارم هاست تا در اوج مشکلات و تنهایی ها خود را نبازدچون تنها چیزی که ما به پروردگار مدیونیم دوست داشتن دیگران است.