شعر سهراب

هر کجا هستم، باشم،

آسمان مال من است.

پنجره،فکر، هوا،عشق، زمین مال من است.

چه اهمیت دارد

گاه اگر می رویند

قارچهای غربت؟

من نمی دانم

که چرا می گویند: اسب حیوان نجیبی است، کبوتر زیباست.

و چرا در قفس هیچکسی کرکس نیست.

گل شبدر چه کم از لاله قرمز دارد.

چشم ها را باید شست،جور دیگر باید دید.

واژه ها را باید شست.

واژه باید خود باد، خود باران باشد.

چترها را باید بست.

زیر باران باید رفت.

فکر را ، خاطره را ،زیر باران باید برد.

دوست را زیر باران باید دید.

عشق را، زیر باران باید جست.