sen
Ufak çiçekli sarmaşıktın
köklerimin yanı sıra
ne yazık ki,gövdeme tırmanamadın
İçini içime haykıramadın
Öfkeni,sevgini bağıramadın
توپیچکی بودی با گلهای ظریف
درکنارریشه هایم
افسوس که نتوانستی برتنم بپیچی
عصیان دلت را بردلم خالی کنی
نفرت و محبت خودرافریاد بزنی
ya ben
her zaman sana kanamış ellerimi
Okara kıyılı pınarlara
yıldızlara göz ederken
güneşi boğan yataylara süremedim
یامن
دستهایم راکه همیشه برای توزخمی بود
نتوانستم بر ساحل سیاه آن چشمه ها
وافقهایی که به ستارگان چشمک می زد
وخورشیدرادر خود غرق می کرد
یعنی به چشمهایت به ابروانت بمالم
ya sen
bütün güzgülleri
dudaklarında gizlendi
annemin,babamın,kız kardeşimin
hatta ulusumun bile adresi
damla damla göz yaşında izlendi
dillenemedin
kollarımdan asılıp yellenemedin
یاتو
همه گلهای پاییزی در لبانت پنهان شدند
آدرس مادرم پدرم خواهرم حتی ملتم
در قطره قطره اشک تو تعقیب گردیدند
نتوانستی سکوت را بشکنی
دستهایم رابگیری وتاب بروی
ya ben
bütün varlıklara sordum seni
dağa,ormana,yavru kuşlara
bulamadım
bulduğumda bile
seviyorum söyleyemedim
ne yapım
annem böyle öğretmiş
va ben böyle öğrenmişim
یا من
تورا از همه هستی سوال کردم
ازکوه ازجنگل ازجوجه پرندگان
ونیافتم
وقتی هم که یافتم
نتوانستم بگویم دوستت دارم
چه کنم؟
مادرم چنین آموخته ومن چنین آموخته ام
ya sen
alev alev yanan gözlerinde
benden başkasın yakmadın
sokakta,geçitde,dağda,derede
ve har nerede
kurulan dar ağacına
benden başkasın takmadın
ve sonuçta
İçinde kazılan en derin kulağa
yani sevgi mezarına
benden başkasın sokmadın
یاتو
درشعله های چشمانت
جزمن کسی رانسوزاندی
به چوب دار موجود در کوچه ها چهارراهه
کوهها دره ها وهمه جا
جزمن کسی را نزدی
ودر نهایت
دراعماق عمیق ترین قبر که در دلت کنده شده بود
یعنی در مزار محبت
جزمن کسی را دفن نکردی
ya ben
hiç aldırmadım
kendimi o yerde koymadım
çünkü sen
Ufak çiçekli sarmaşıktın
köklerimin yanı sıra
Ufak çiçekli sarmaşık
یامن
هیچ به روی خود نیاوردم
گوئی چیزی نمیدانستم
زیرا تو
پیچکی بودی باگلهای ظریف
ودرکنار ریشه هایم
پیچکی باگلهای ظریف"علی داشقین"