شعری برای درخواست یکی از دوستام....

دوستم فرهاد از من خواست تا شعری برای شیرینش بگم اما...

اما شاید خودشم می دونست که دستم دیگه به قلم عشق نمیره

ولی واسه اینکه ناراحت نشه اینجوری جوابش دادم

فرهاد باور کن دلم، جایی در این دنیا ندارد

جایی برای عشق یا،این عالم رویا، ندارد

شاید برایت هضم این باور،کمی هم سخت باشد

اما خدایی شعر هایم طاقت گرما، ندارد

شعری که می خواهی پر از گل بوته و ماهیست اما

دیگر دلم یک لحظه روی دیدن دریا،ندارد...

فرهاد جان ببخش اما از کوزه همان تراود که در اوست...