خداوندا

خداوندا:

اگر روزی ز عرش خود به زیر ایی,لباس فقر پوشی,غرورت را برای تکه نانی به زیر پای نامردان بیاندازی و شب اهسته و خسته .تهی دست و زبان بسته به سوی خانه باز ایی,زمین و اسمان را کفر میگویی
                                                نمیگویی؟!

خداوندا:

اگر در روز گرما خیز تابستان,تنت را بر سایه ی دیوار بگشایی,لبت را بر کاسه ی مسی قیر اندود بگذاری و قدری ان طرف تر عمارت های مرمرین بینی و اعصابت برای سکه ای این سو و ان سو در روان باشد,زمین و اسمان را کفر میگویی
                                                                                       نمیگویی؟!

خداوندا:

اگر روزی بشر گردی ,ز حال بندگانت با خبر گردی پشیمان میشوی از قصه خلقت
                             از این بودن
                                                 از این بدعت
                                                                 خداوندا تو مسئولی

خداوندا:

تو میدانی که انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است ...

چه رنجی میکشد ان کس که انسان است و از احساس سرشار است.

خدایا کفر میگویم
                         پریشانم...پریشانم
چه میخواهی ز جانم
                           نمیدانم...نمیدانم

مرا بی انکه خود خواهم اسیر زندگی کردی تو مسئولی خداوندا به این اغاز و پایانم...

                                                                       "دکتر شریعتی"