دلم بهانه ات را می گیرد ... چقدر امروز حس می کنم نبودنت را ...تـو چـه مـیفـهـمـی از روزگـارم ....

مــیخـــوای بــبــیــنــیــش دعـــوتـــش کــن

مــیخـــوای درکـــت کــنـــنتـــوضـــیـــح بـــده

ســـوال داریبـــپـــرس

ازچـــیـــزی خــوشـــت نــمـــیـــاد بـــگـــو

از چـــیـــزی خـــوشـــت مــیــاد بـــه زبـــون بــیـــار

چـــــیـــزی مــیـــخـــوای درخـــواســـت کـــن

کـــسی رو دوســـت داری بـــهـــش بـــگـــو

زنـــدگـــی رو خـــودمــــون ســـخـــت مــیـــکــنـــیم!

زندگی به من آموخت؛

 همیشه منتظر حمله ی احتمالیه کسی باشم که؛

 به او محبت فراوان کرده ام ...!