دیدگاه دکتر شریعتی در مورد فقر چه بود؟

اسلام بر خلاف مذاهب دیگری که توجیه کننده ی فقر را مناسبات زندگی اجتماعی میدانند، بزرگترین آموزش یافته ی مکتبش ابوذر میگوید: وقتی فقر وارد خانه ای میشود، دین از درب دیگر خارج میشود و یا پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) که بنیانگذار مکتبی است که همه ما مسلمانان به آن اعتقاد راسخ داریم چه شیوا و ساده بیان فرموده است: من لا معاش له لا معاد له کسی که زندگی مادی ندارد زندگی معنوی هم نخواهد داشت. چون؛ شکم خالی هیچ ندارد، جامعه ای که دچار کمبود اقتصادی و مادی است مسلماً کمبود های معنوی بسیاری خواهد داشت و آنچه را که در جامعه های فقیر، آنرا اخلاق و مذهب می نامند، متاسفانه معنویت در آن جایی ندارد.

میخواهم بگویم؛ فقر همه جا سر میکشد

فقر ، گرسنگی نیست، عریانی هم نیست

فقر ، حتی گاهی زیر شمش های طلا خود را پنهان میکند

فقر ، چیزی را نداشتن است ؛ ولی آن چیز پول نیست ؛ طلا و غذا هم نیست


فقر ، ذهن ها را مبتلا میکند

فقر ، اعجوبه ایست که بشکه های نفت در عربستان را تا ته سر میکشد

فقر ، همان گرد و خاکی است که بر کتابهای فروش نرفته ی یک کتابفروشی می نشیند

فقر ، تیغه های برنده ماشین بازیافت است که روزنامه های برگشتی را خرد میکند

فقر ، کتیبه ی سه هزار ساله ای است که روی آن یادگاری نوشته اند

فقر ، پوست موزی است که از پنجره یک اتومبیل به خیابان انداخته میشود

فقر ، همه جا سر میکشد

فقر ، شب را بی غذا سر کردن نیست

فقر ، روز را بی اندیشه سر کردن است