حرف دل

سلام دوستای گلم. دلم خیلی گرفته گفتم چند خطی بنویسم

شاید حالم بهتر شه.

آخه می دونین وقتی به آدمای اطرافم نگاه می کنم که

چقدر راحت با یه سفر خارج رفتن از این رو به اون رو میشن حسرت می خورم.

که چرا وقتی یه آدم از خارج میاد ایران که به حجاب اعتقادی نداره

هر چقدر هم مجبور باشه تو ایران بمونه یا بیاد و بره ،

بازم وقتی برمی گرده به کشورش همون طوری لباس می پوشه که بوده.

اما ما ایرانی ها همین که پامونو از ایران بیرون می ذاریم

کلا عقایدمون و همه چی مون تغییر می کنه

و میشیم مثل اون وریا!

حجاب ظاهر رو بیخیال میشیم و به این هوا که آره حجاب دل مهم تره ،

کلا قید یه سری عقایدمون رو می زنیم

من نمی گم حجاب دل مهم نیست یا ارزشش از حجاب ظاهر بیشتر نیست

اما اینو خوب می دونم این دو تا کنار هم معنی کامل حجاب رو میدن.

نه اینکه به یکیشون اکتفا کنیم و خودمونو گول بزنیم.

اگه قرار باشه از بین حجاب دل و حجاب ظاهر یکی رو انتخاب کنیم

خب آره حجاب دل خیلی مهم تره.

اما یادمون نره ما از بینشون نباید انتخاب کنیم

آخه جفتشون مهم هستن!

همیشه به همه احترام گذاشتم چه حجاب ظاهرشونو حفظ کنن چه نکنن ،

و اینو وظیفه خودم می دونستم و می دونم….

همه شما دوستای گلم واسم عزیز هستین و قابل احترام.

اینا نظر شخصیم بود و البته یکمی درد و دل که نوشتم….

همتونو دوس دارم و به خدا می سپرمتون.