در تولدهایمان انسان تر باشیم

بنام خالق یکتا

یکسال از عمر گذشت و پاییزی دیگر را پشت سر میگذارم،پاییزی که در موردش مطالب بسیار خوانده و شنیده ام، آن هم با نظرات متفاوت و گاها ضد و نقیض....خیلی ها فصلی غم انگیز و دلگیر خطابش کردند و خیلی ها هم پادشاه فصل ها.....

اما با همه  این تضادها برای من همیشه پاییز دوست داشتنی ست، نه بخاطر آنکه خود از متولدین پاییزم و امروز روز تولدم هست، بلکه معتقدم با پاییز خیلی از تعلقات ما هم مانند برگ های پاییزی درختان ریخته میشود و باید آماده تغییر باشیم.

با پاییز امسال یکسال پیرتر شدم یکسالی که پاییزش با پاییز های سال پیش متفاوت بود.....نسبت به سال پیش شکننده و حساس شدم ولی هنوز ایستاده ام شاید نه به صلابت سال پیش ولی باور دارم با همین ایستادن ها  امید و توان در ما ریشه می کند و محکم تر می توانیم به روزهایی نگاه کنیم که از تلخی ها چیزی نمانده و معنای واقعی شفا را بفهمیم.......به همین من همیشه

را به دعای فرجی گره میزنم که با این جمله شروع میشود/

الهی عظم البلا، برخ الخفا...

خدایا گرفتاری بزرگ شد پوشیده برملا گشت و پرده کنار رفت و امید بریده گشت..........پشتیبان تویی و شکایت تنها به جانب توست در سختی و آسانی تنها بر تو اعتماد است، در این تولد و فرصت دوباره زندگی گشایشی آرزو میکنم......گشایشی در فهم و همه ابعاد زندگی .

امید را دوست بداریم چرا که روزهای سخت با امید و دوستی های عمیق بهتر میگذرد و خانواده مفهومی فراتر از قبله است.

آرزو میکنم در تولد هایمان انسان تر باشیم/