«إن شاء الله» گفتن کجای قرآن آمده؟!

در کدام آیه قرآن کریم اشاره به گفتن ان‌شاء الله گفتن در هر کار شده است؟

پروردگار کریم در آیات 23 و 24 سوره کهف سفارش می‌فرماید: «وَلَا تَقُولَنَّ لِشَیءٍ إِنِّی فَاعِلٌ ذَلِکَ غَدًا إِلَّا أَن یَشَاء اللَّهُ ...‏»؛ و هیچ‌گاه با قاطعیت مگو که فردا چنین کاری را انجام خواهم داد، مگر آن ‌که آن‌ را وابسته به خواست و مشیت پروردگار نمایی.

از این آیه می‌توان برداشت کرد که گفتن ان‌شاء الله در هر کاری مطلوب است.

علاوه بر این، آیات بسیاری وجود دارند که همین عبارت «ان‌شاء الله» در آنها به نقل از خود پروردگار و پیامبرانش آمده است .

بعضی وقت ها متاسفأنه پیش می آید که برخی افراد خیلی راحت در مورد آینده تصمیم گیری های جدی ای را انجام می دهند و مثلا می گویند در فلان زمان من حتما فلان کار را انجام خواهم داد، با اینکه حتی از پنج دقیقه بعد خود هم خبر ندارند که اصلاً زنده هستند یا نه و یا در آن زمان خاص، آیا شرایط مختلف امکان انجام آن کار را برای آن فرد محقق می سازد یا نه و مسائلی از این قبیل ...

لذا یک دستور کلّی در این آیه به ممنین گوشزد شده که:

هرگز در مورد کاری نگو «من بعدا آن را انجام می دهم» وَ لا تَقُولَنَّ لِشَیء إِنِّی فاعِلٌ ذالِکَ غَداً ؛ ‌بلکه کمی آینده نگر باش و بگو : «مگر اینکه خدا بخواهد : إن شاءَ اللّهُ»

حداقل فایده این کار علاوه بر اینکه خود را در مقابل خداوند متعال خاضع نشان می دهیم آن است که اگر بر فرض در تحقق آن فعل تلاش نمودیم، اما به هر دلیل ممکن نشد که آن را انجام دهیم، خُلف وعده و یا دروغی از ما سر نزده زیرا تحقق آن فعل را مشروط به خواست و اراده خداوند متعال نموده بودیم .

حال بر فرض به علت فراموشی، قولی نسبت به آینده دادیم (به دیگران و یا حتی به خودمان) و تصمیمی گرفتیم ولی بعد به یادمان آمد (با اینکه حتی از چند دقیقه آینده خود نیز آگاه نبودیم) تصمیمی را گرفتیم که هیچ از تحقق آن مطمئن نیستیم ؛در این هنگام که یادت افتاد، پروردگارت را به خاطر بیاور، و بگو: «امیدوارم که پروردگارم مرا به راهی روشن تر از این هدایت کند.»

« ... واذکُر رَّبَّکَ إِذَا نَسِیتَ وَقُل عَسَی أَن یَهدِیَنِ رَبِّی لِأَقرَبَ مِن هَذَا رَشَدًا » 

حال بر فرض به علت فراموشی، قولی نسبت به آینده دادیم (به دیگران و یا حتی به خودمان) و تصمیمی گرفتیم ولی بعد به یادمان آمد (با اینکه حتی از چند دقیقه آینده خود نیز آگاه نبودیم) تصمیمی را گرفتیم که هیچ از تحقق آن مطمئن نیستیم ؛در این هنگام که یادت افتاد ، پروردگارت را به خاطر بیاور ، و بگو: «امیدوارم که پروردگارم مرا به راهی روشن تر از این هدایت کند»

پیام ها:
1 - در سخن گفتن و تصمیم گیری خدا را فراموش نکنیم .

2 - هرگز خود را مستقل از خدا ندانیم و به طور قطع از انجام کاری هر چند کوچک ، در آینده خبر ندهیم .

3 - به امکانات و توان خود تکیه نکنیم ، که فراهم بودن مقدّمات ، تضمین کننده انجام قطعی کار نیست ، در آنچه هم یقین داریم ، باید (ان شاءالله) بگوییم .

4 - انسان پیوسته نیازمند خداست و در هر کاری باید خود را وابسته به اراده ی الهی بداند.

5 - جبران از دست رفته ها لازم است .

6 - پیامبران نیز به تعلیم و هدایت الهی نیاز داشته اند.

7 - اظهار امیدواری به امدادهای الهی، از شیوه های صحیح دعاست .

8 - هدایت مراحلی دارد و همه آنها به دست خداوند است .

9 - باید راه میان بُر و نزدیک ترین راه به حقّ و صواب را پیدا کرد.

10 - آرزوی رسیدن به رشد برتر، آرزوی انبیاست.

11 - برای انبیا نیز رشد و رسیدن به مراحل بالاتر وجود دارد.

12 - تداوم ذکر خدا، کوتاه ترین راه رسیدن به رشد است .