همه بودها، بودا شوند

یک شبی مجنون نمازش را شکست ********بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود********فارغ از جام الستش کرده بود

گفت:یارب از چه خوارم کرده ای********بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای********وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشق به جانم می زنی********دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق، دل خونم مکن********من که مجنونم تو مجنونم مکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم********این تو ولیلای تو، من نیستم

گفت: ای دیوانه لیلایت منم********در رگت پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی********من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم********صد قمار عشق یکجا باختم

کردمت اواریه صحرا نشد********گفتم عاقل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یاربت********غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی*******8دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر میزنی ********در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود********درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم********صد چو لیلا کشته در راهت کنم

(محمدزاده، شهریار-مراقبه)