درباره من

به پشت درب باورت، مسافری نشسته است

مسافری که از خودش، برای تو کشیده دست

بدون آب پشت سر، به سوی قلبت آمده

مسافری که بغض او، غرور لحظه را شکست

ذغال سرخ انتظار، و بوی قلب سوخته

دری به غصه کرده باز، کسی که درب خنده بست

بدون کوله و غذا، شبی که زوزه می کشد

سکوت ضجه می زند، دقیقه ها ،همان که هست

دری که بسته تا ابد، غمی عمیق می شود

سکوت و بغض می جود، به روی سفره ی شکست

مسافر از تو پر کشید به سوی روزمرّگی

سیاه زندگی به تن ، به مرگ آرزو نشست  

درج شده در تاریخ ۹۳/۱۲/۱۴ ساعت 12:34

کاربران آنلاین (1)

ذبیح الله محمدی بردبری