شعر

روز دارم من و افطار از ان لعل لبست       اری افطار رطب در رمضان مستحبست

روز ماه رمضان زلف میفشان که فقیح      بخورد روزه خود را و به گمانش که شبست

زیر لب وقت نوشتن همه کس نقطه نهد    ای عجب نقطه خال تو به بالای لبست

یا رب این نقطه لب را که به بالا به نهاد     نقطه هر جا غلط افتاد مکیدن ادب است