آری تـو راسـت مـی گـویـی، آسـمـان مـال مـن اسـت پـنـجـره،فـکـر،هـوا،عـشـق،
زمـیـن مـال مـن اسـت
امـا سهـراب تـو قـضـاوت کـن، بـر دل سـنـگ زمـیـن جـای مـن اسـت
مـن نـمـی دانـم کـه چـرا ایـن مـردم، دانـه هـای دلـشـان پـیـدا نـیـسـت
صـبـر کـن ای سـهـراب
قـایـقـت جـا دارد
مـن هـم از هـمـهـمــه داغ زمـیـن بـیـزارم
بـه سـراغ مـن اگـر مـی آیـیـد، نـرم و آهـسـتـه چـه فـرقـی دارد؟
تـو بـه هـرجـور دلـت خـواسـت بـیـا
مـثـل سـهـراب دگـر جـنـس تـنـهـایـی مـن چـیـنـی نـیـسـت، کـه تـرک بـردارد
مـثـل مـرمـر شـده اسـت چـیـنـی نـازک تـنـهـایـی مـن

دل من یه عمری تنها بودی، آخرشم تو تنهایی می میری
هرجا میری یه بغضی تو گلوته، به این میگن عاقبت اسیری
دل من سنگ صبورم شدی، یه روز خوش تو زندگی ندیدی
همه رسیدن به خواسته هاشون، تو هم به این نخواسته هات رسیدی
زمونه خواست بمیره این دل من
دست غمو بگیره این دل من
دنیا به این بزرگیه ولی حیف
تو سینه ام اسیره این دل من
دل من بگو گناهت چی بود، که این روزا هی داری بد میاری
تو لاک تنهایی بازم تو رفتی، حوصله ی هیچ کسیو نداری
هرچی می خونم همش از غم میگم
از این دل شکسته بازم میگم
تموم دلتنگی و غصه هامو
با گریه هام از ته قلبم میگم