____من____

* به نام خدا..........*

-----------------------------------------------------------------------------------------------

دلم گرفته از خودم...خودم اسیر غم شدم...شدم غریب قصه ی خودم

اگه میگم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده است
نه اینکه میشه باور کرد دوباره اخر جاده است
خداحافظ واسه اینکه بفهمی تر شده چشمام

آنقدر لبریز سکوتم که حرفم نمی آید ...

شعرم نمی آید ...

فقط سکوت می خواهم

فکر می خواهم

دلهره مرا سر می کشد

آرامش می خواهم

سر دردهای عجیب ٬ روزهای تکراری ٬ قرص های تلخ
دلتنگی های شب ٬ بی قراری های دل ٬ گریه های غریب
جسم سرد و بی روح و ...
همه و همه ٬ شده خلاصه ی زندگی من ...!

رد پآهـــــآیم را پآکـــ می کــنم
به کســـی نگــویید
مـــن روزی در این دنیـــآ بــــودم.
...
خدایـــآ
مـــی شــــود استعـــــفا دهم؟!
کــــــم آورده ام ...!

این روزها
باران هم نیاید
من دلگیر می شوم
اصلا مهم نیست
که باران بر کوچه ببارد
یا بر بسترم !
باران هم که نباشد
چشمان من خیس است

شده ام معادله چند مجهولی این روزها
هیچ کس از هیچ راهی مرا نمی فهمد

جاده اسم من فریاد میزنه.
می گه امروز روز دل بریدنه.
کوله باری ک پر از خاطره هاست
روی شونه های لرزون منه.
...
پشت سر گذاشتن خاطره ها
همه ی عشقا و دلبستگیا
خیلی سخته ولی چاره ندارم
جاده فریاد میزنه بیا
...
جاده آغوششو وا کرده برام
منتظر مونده ک من باهاش بیام
قصه ی تلخ خداحافظی رو
میخونم. با اینکه بسته س لبام.........

خدا حافظ

فرناز