درباره من

این من ام.. زنی در آستانه ی فصلی سرد شاید .
ولی نه چرا سرد ؟
تلفیقی از تمام فصل ها .
زنی که بسته به طبیعت اش گاهی سرد است و گاهی گرم .
گاهی رنگ به رنگ و گاهی خالی از هر چه هست و نیست .

زنی لب فرو بسته از آزار روزگار تا کسی نشود و نفهمد
,که باد به گوش کسی نرساند چه ها کشیده و رسیده به امروز

زنانگی من همین سال های جوانی ام فراموشم شده .
فراموشم شد بس که تا بوده اسیر و بندی ؛بندی بودم ناخواسته که تمام هویت و علایق مرا به تاراج برد .

اما همیشه و همیشه دنبال راهی گشتم برای فرار از زندانی که نمی خواستم اش. همیشه خدا شاکی بودم از حکمی که به واسطه ی اشتباه کاملا نابخردانه ی خودم و اطرافیانم رقم خورده بود .
و اما من ....

زنی که دوست داشت و هنوز هم دارد ؛ زندگی را به رسم عاشقی به رسم دلدادگی به رسم دیوانگی .

به تقدیر و سرنوشت آدمی که همه میگفتند جزو مقدرات هست را نمیخواستم که باور کنم . درد داشت و دارد هنوز هم .

زخم خوردم از این بازی سرنوشت.
باز دردم آمد .
اما امروز نه حس قلم فرسایی دارم نه راست اش را بخواهید حوصله ی نوشتن را . افکارم گنگ و دور اند و دلم انگار که عاریه باشد در کنج سینه ام

و تا میتواند محکم میکوبد به سلول استخوانی اش
تا راه فراری بیابد از زندان تن منی که سخت بدرد اش می آورم
و او دیگر طاقت اش طاق شده .
در وجود هر زن ...دختری پنهان است این دخترک... نه خواهد دید... نه خواهد خواست.

فقط هست طفلک این دختر بالغ نشد.. عاشق نشد... سیر شد از دنیا
و پیر

میخواستم از چه بنویسم را یادم رفت انگار !!!شاید هم درست نوشتم نمیدانم . ولی بازی سرنوشتم را هرگز فراموش نخواهم کرد
 

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۷/۰۱ ساعت 11:41

کاربران آنلاین (0)