کریمخان زند و راه شاد کردن مردم ـ شادبودن حق مردم است.

247سال پیش، سلام نوروزی در شیراز و نه چندان دور از تخت جمشید برگزار شد. پس از اردشیر یکم (ساسانی)، این نخستین باری نبود که یک فرمانروا در مرکز پارس چنین مراسمی را برپا می داشت. پیش از کریمخان، عضدالدوله دیلمی این آیین ها را در شیراز برگزار کرده بود.
کریمخان زند (که به جای عنوان «شاه»، لقب «وکیل» برخود نهاده بود) پس از اعلام شهر شیراز به پایتختی ایران، از سال 1761 میلادی سلام نوروزی را در عمارتی که اینک موزه پارس نامیده می شود، برگزار می کرد و سپس به دیدن مردم معمولی (توده ها) به کوچه و خیابان می رفت. وی در سال 1761 در ایام نوروز، از جیب خود چند نوازنده را اجیر کرده بود که در میدان های شیراز بنوازند و مردم را شاد کنند که بعداً این رسم شامل روزهای دیگر هم شد. کریمخان برای شاد کردن مردم و زدودن غمهایشان هر اقدامی را که می توانست، می کرد. به نظر وی، که مورخان از اظهاراتش بیرون کشیده اند؛ کریمخان «شاد بودن و شادی کردن» را حق مردم می دانست. وی برای دیدن توده ها و آگاه شدن از مشکلاتشان، حتی به قهوه خانه ها می رفت و با آنان در همانجا آبگوشت (دیزی) می خورد.