رسم خاکسپاری زرتشتیان مراسم روز سوم و چهارم.

زرتشتیان جسد را در زمان تاریکی به خاک نمی سپارند و با مراسمی بسیار ساده بدون سوگواری و در حالی که لباس سپید یا رنگهای روشن کلاه و روسری میگذاشتند.در آرامگاه پس از شستشوی جسد پارچه ای سپید بر تن مرده می کردند.بعد او را در تا بوتی آهنی میگذارند و چهار نفر او را حمل میکنند در پیشاپیش افراد بزرگترین فرزند شخص در حالی که دستمال سبز بر بازوی دست راست خود ...بسته است حرکت می کرد و این کار نشان آن است که زندگی در این خاندان تداوم دارد.اتشدانی که بوی عطر آگین کندر و چوب سندل از آن برمیخیزد را نیز دردست یکی از باز ماندگان است که کمی جلو تر از تابوت حرکت میکند معمولا زن ها در این مراسم عود و مقداری شاخه مورد و شمشاد با خود میاورند و بعد از به خاک سپاری مقداری آب بر روی خاک او میریزند و عود و شاخه های شمشاد را بر روی آن میگذارند و با جمله از اوستا (ایریس تنام یزه مئیده یا اشه ونام فره وشه یو) و سه بار اشم وهو گفتن مراسم را پایان میدهند و معنای این جمله این است (به روان پاک وفروهروهمه گذشتگان درود باد)
سپس بر روی قبر او شاخه های سبز بر خاک آرامگاه می گذارند.
در روز سوم شاخه هایی از گیاه مُورد سبز در پسکم مس یعنی محل ویژه مراسم دینی می گذارند و باور دارند که رنگ سبز رنگ زندگی و بالندگی است و با این شیوه زندگی خرم را برای بازماندگان و شادی را برای روان در گذشتگان آرزو می کنند.
روز چهارم موبد اوستای گاه ا ُشهن را در حضور ساکت و معنوی و شرکت کنندگان زن و مردی که کلاه یا روسری سپید بر سر دارند می سراید.