من می نویسم تنها برای تو

     دیگر خسته شده ام از گفتن هایم و نشنیدن هایت , از نوشتن هایم و نخواندن هایت , از این همه تعبیر و تفسیر . با خودم عهد کرده بودم که دیگر چیزی نگویم , ننویسم , نباشم اما نمی شود , من هنوز هم هستم , نفس هایم آمیخته به نوشته هایی که جان سپرده اند در سردی این دفتر ...

     من فقط می نویسم برای تو اما تو راحت باش اگر نخواستی , اگر دوست نداشتی , برای تو نیست اما باور نکن , همه اش مال خودت است . چه خوب و چه بد , چه تلخ و چه شیرینش , چه زشت و چه زیبایش اما تو می توانی انکار کنی . آری انکار کن که انکار,  خود , گواه است ...

   من فقط می نویسم اما تو می توانی که به خودت نگیری . من به در نمی گویم , دیوار را نمی شناسم . اهل کنایه نیستم . به خودت می گویم اما تو راحت باش اگر می خواهی باز هم به خودت نگیر . من تا  آخر دنیا می نویسم . برای تو می نویسم ...