در باره من

اکنون در باره ی من:

من مَردَم، یا مردُم، یا مُردَم؟

هم مَردَم، هم مردُم، هم مُردَم،

اما با کدام مایه مَردی کنم؟

و با کدام مَردُم بسازم؟

و با کدام اُمید بمانم؟

پس من، مُرده ام...

هیچم درپوچی،

دردم در بی درمانی،

زخم ام از بی مرهمی،

زردم، نه سلطان جنگلم!

برادری نزارم!

سرخم از سیلی،

آبی ام از شرمساری،

سبزم در دشتِ گل های حسرتی،

سپیدم چُون آبستنِ توفانم،

سیاهم از تبعیض،

کبودم از تازیانه ی شب!

خاکستری ام از بقایای تندیسم،

پس کیستم؟ در کجایم؟ از کجا

آمده ام؟

به کجا خواهم رفت؟

اینجا کجاست؟ شما کی هستید؟

لطفا چند لحظه سکوت!

انگار از مشرق آمده، و به مغرب می روم،

شاید هم در جستجوی خانه ی

کدخدا هستم

تا از سکوت دهکده و سو سوی

چراغ نفتی

به آرامش برسم

اما افسوس که...؟!