عمرما

عُمرما گرچهل وشصت بهاراست

که آن هم همگی نیست به کام-           

 میشودباگل روی توبهارانی ساخت،

که خزانیش نباشد درپی-    

 میشودخاربه پابودوچنان بادبه صحراها رفت-        

ومژده ی باران وگل وسبزه رساند-

میشودچشم تورا دید و به نرگس حق داد-                              

کزچه بااین همه حسنش نگران است هنوز

میشود ماه رخت دید وگهی ماه ندید-              

گرچه اوهم چومن ازدور تماشاگرتوست!!