درباره من

این شعر و تصویر را قبلا به خاطر یکی از دوستانم که فکرش درگیر بود گذاشته بودم. بازم براش میذارم.


امید
" امید " چونان پرنده ایست
که در روح آشیان دارد
و آواز سر می دهد با نغمه ای بی کلام
و هرگز خاموشی نمی گزیند
و شیرین ترین آوایی ست که
در تندباد حوادث به گوش می رسد
و توفان باید بسی سهمناک باشد
تا بتواند این مرغک را
که بسیار قلبها را گرمی بخشیده
از نفس بیندازد
من آنرا در سردترین سرزمین شنیده ام
و بر روی غریب ترین دریاها
با این حال ؛ هرگز ؛ در اوج تنگدستی
خرده نانی از من نخواسته است .  

درج شده در تاریخ ۹۲/۰۷/۱۳ ساعت 01:16

کاربران آنلاین (0)