فضیلت و خواص سوره یوسف(به نیت یکی از خواهران گلم)ان شاءالله مشکلتون حل بشه...(قسمت اول)

به نام خداوند رحمتگر مهربان

الف لام راء این است آیات کتاب روشنگر (۱)

ما آن را قرآنی عربی نازل کردیم باشد که بیندیشید (۲)

ما نیکوترین سرگذشت را به موجب این قرآن که به تو وحی کردیم بر تو حکایت می‏کنیم و تو قطعا پیش از آن از بی‏خبران بودی (۳)

[یاد کن] زمانی را که یوسف به پدرش گفت ای پدر من [در خواب] یازده ستاره را با خورشید و ماه دیدم دیدم [آنها] برای من سجده می‏کنند (۴)

[یعقوب] گفت ای پسرک من خوابت را برای برادرانت‏حکایت مکن که برای تو نیرنگی می‏اندیشند زیرا شیطان برای آدمی دشمنی آشکار است (۵)

و این چنین پروردگارت تو را برمی‏گزیند و از تعبیر خوابها به تو می‏آموزد و نعمتش را بر تو و بر خاندان یعقوب تمام می‏کند همان گونه که قبلا بر پدران تو ابراهیم و اسحاق تمام کرد در حقیقت پروردگار تو دانای حکیم است (۶)

به راستی در [سرگذشت] یوسف و برادرانش برای پرسندگان عبرتهاست (۷)

هنگامی که [برادران او] گفتند یوسف و برادرش نزد پدرمان از ما که جمعی نیرومند هستیم دوست‏داشتنی‏ترند قطعا پدر ما در گمراهی آشکاری است (۸)

[یکی گفت] یوسف را بکشید یا او را به سرزمینی بیندازید تا توجه پدرتان معطوف شما گردد و پس از او مردمی شایسته باشید (۹)

گوینده‏ای از میان آنان گفت‏یوسف را مکشید اگر کاری می‏کنید او را در نهانخانه چاه بیفکنید تا برخی از مسافران او را برگیرند (۱۰)

گفتند ای پدر تو را چه شده است که ما را بر یوسف امین نمی‏دانی در حالی که ما خیرخواه او هستیم (۱۱)

فردا او را با ما بفرست تا [در چمن] بگردد و بازی کند و ما به خوبی نگهبان او خواهیم بود (۱۲)

گفت اینکه او را ببرید سخت مرا اندوهگین می‏کند و می‏ترسم از او غافل شوید و گرگ او را بخورد (۱۳)

گفتند اگر گرگ او را بخورد با اینکه ما گروهی نیرومند هستیم در آن صورت ما قطعا [مردمی] بی‏مقدار خواهیم بود (۱۴)

پس وقتی او را بردند و همداستان شدند تا او را در نهانخانه چاه بگذارند [چنین کردند] و به او وحی کردیم که قطعا آنان را از این کارشان در حالی که نمی‏دانند با خبر خواهی کرد (۱۵)

و شامگاهان گریان نزد پدر خود [باز] آمدند (۱۶)

گفتند ای پدر ما رفتیم مسابقه دهیم و یوسف را پیش کالای خود نهادیم آنگاه گرگ او را خورد ولی تو ما را هر چند راستگو باشیم باور نمی‏داری (۱۷)

و پیراهنش را [آغشته] به خونی دروغین آوردند [یعقوب] گفت [نه] بلکه نفس شما کاری [بد] را برای شما آراسته است اینک صبری نیکو [برای من بهتر است] و بر آنچه توصیف می‏کنید خدا یاری‏ده است (۱۸)

و کاروانی آمد پس آب‏آور خود را فرستادند و دلوش را انداخت گفت مژده این یک پسر است و او را چون کالایی پنهان داشتند و خدا به آنچه می‏کردند دانا بود (۱۹)

و او را به بهای ناچیزی چند درهم فروختند و در آن بی‏رغبت بودند (۲۰)

و آن کس که او را از مصر خریده بود به همسرش گفت نیکش بدار شاید به حال ما سود بخشد یا او را به فرزندی اختیار کنیم و بدین گونه ما یوسف را در آن سرزمین مکانت بخشیدیم تا به او تاویل خوابها را بیاموزیم و خدا بر کار خویش چیره است ولی بیشتر مردم نمی‏دانند (۲۱)

و چون به حد رشد رسید او را حکمت و دانش عطا کردیم و نیکوکاران را چنین پاداش می‏دهیم (۲۲)

و آن [بانو] که وی در خانه‏اش بود خواست از او کام گیرد و درها را [پیاپی] چفت کرد و گفت بیا که از آن توام [یوسف] گفت پناه بر خدا او آقای من است به من جای نیکو داده است قطعا ستمکاران رستگار نمی‏شوند (۲۳)

و در حقیقت [آن زن] آهنگ وی کرد و [یوسف نیز] اگر برهان پروردگارش را ندیده بود آهنگ او می‏کرد چنین [کردیم] تا بدی و زشتکاری را از او بازگردانیم چرا که او از بندگان مخلص ما بود (۲۴)

و آن دو به سوی در بر یکدیگر سبقت گرفتند و [آن زن] پیراهن او را از پشت بدرید و در آستانه در آقای آن زن را یافتند آن گفت کیفر کسی که قصد بد به خانواده تو کرده چیست جز اینکه زندانی یا [دچار] عذابی دردناک شود (۲۵)

[یوسف] گفت او از من کام خواست و شاهدی از خانواده آن زن شهادت داد اگر پیراهن او از جلو چاک خورده زن راست گفته و او از دروغگویان است (۲۶)

و اگر پیراهن او از پشت دریده شده زن دروغ گفته و او از راستگویان است (۲۷)

پس چون [شوهرش] دید پیراهن او از پشت چاک خورده است گفت بی‏شک این از نیرنگ شما [زنان] است که نیرنگ شما [زنان] بزرگ است (۲۸)

ای یوسف از این [پیشامد] روی بگردان و تو [ای زن] برای گناه خود آمرزش بخواه که تو از خطاکاران بوده‏ای (۲۹)

و [دسته‏ای از] زنان در شهر گفتند زن عزیز از غلام خود کام خواسته و سخت‏خاطرخواه او شده است به راستی ما او را در گمراهی آشکاری می‏بینیم (۳۰)

پس چون [همسر عزیز] از مکرشان اطلاع یافت نزد آنان [کسی] فرستاد و محفلی برایشان آماده ساخت و به هر یک از آنان [میوه و] کاردی داد و [به یوسف] گفت بر آنان درآی پس چون [زنان] او را دیدند وی را بس شگرف یافتند و [از شدت هیجان] دستهای خود را بریدند و گفتند منزه است‏خدا این بشر نیست این جز فرشته‏ای بزرگوار نیست (۳۱)

[زلیخا] گفت این همان است که در باره او سرزنشم می‏کردید آری من از او کام خواستم و[لی] او خود را نگاه داشت و اگر آنچه را به او دستور می‏دهم نکند قطعا زندانی خواهد شد و حتما از خوارشدگان خواهد گردید (۳۲)

[یوسف] گفت پروردگارا زندان برای من دوست‏داشتنی‏تر است از آنچه مرا به آن می‏خوانند و اگر نیرنگ آنان را از من بازنگردانی به سوی آنان خواهم گرایید و از [جمله] نادانان خواهم شد (۳۳)

پس پروردگارش [دعای] او را اجابت کرد و نیرنگ آنان را از او بگردانید آری او شنوای داناست (۳۴)

آنگاه پس از دیدن آن نشانه‏ها به نظرشان آمد که او را تا چندی به زندان افکنند (۳۵)

و دو جوان با او به زندان درآمدند [روزی] یکی از آن دو گفت من خویشتن را [به خواب] دیدم که [انگور برای] شراب می‏فشارم و دیگری گفت من خود را [به خواب] دیدم که بر روی سرم نان می‏برم و پرندگان از آن می‏خورند به ما از تعبیرش خبر ده که ما تو را از نیکوکاران می‏بینیم (۳۶)

گفت غذایی را که روزی شماست برای شما نمی‏آورند مگر آنکه من از تعبیر آن به شما خبر می‏دهم پیش از آنکه [تعبیر آن] به شما برسد این از چیزهایی است که پروردگارم به من آموخته است من آیین قومی را که به خدا اعتقاد ندارند و منکر آخرتند رها کرده‏ام (۳۷)

و آیین پدرانم ابراهیم و اسحاق و یعقوب را پیروی نموده‏ام برای ما سزاوار نیست که چیزی را شریک خدا کنیم این از عنایت‏خدا بر ما و بر مردم است ولی بیشتر مردم سپاسگزاری نمی‏کنند (۳۸)

ای دو رفیق زندانیم آیا خدایان پراکنده بهترند یا خدای یگانه مقتدر (۳۹)

شما به جای او جز نامهایی [چند] را نمی‏پرستید که شما و پدرانتان آنها را نامگذاری کرده‏اید و خدا دلیلی بر [حقانیت] آنها نازل نکرده است فرمان جز برای خدا نیست دستور داده که جز او را نپرستید این است دین درست ولی بیشتر مردم نمی‏دانند (۴۰)

ای دو رفیق زندانیم اما یکی از شما به آقای خود باده می‏نوشاند و اما دیگری به دار آویخته می‏شود و پرندگان از [مغز] سرش می‏خورند امری که شما دو تن از من جویا شدید تحقق یافت (۴۱)

و [یوسف] به آن کس از آن دو که گمان می‏کرد خلاص می‏شود گفت مرا نزد آقای خود به یاد آور و[لی] شیطان یادآوری به آقایش را از یاد او برد در نتیجه چند سالی در زندان ماند (۴۲)

و پادشاه [مصر] گفت من [در خواب] دیدم هفت گاو فربه است که هفت [گاو] لاغر آنها را می‏خورند و هفت‏خوشه سبز و [هفت‏خوشه] خشگیده دیگر ای سران قوم اگر خواب تعبیر می‏کنید در باره خواب من به من نظر دهید (۴۳)

گفتند خوابهایی است پریشان و ما به تعبیر خوابهای آشفته دانا نیستیم (۴۴)

و آن کس از آن دو [زندانی] که نجات یافته و پس از چندی [یوسف را] به خاطر آورده بود گفت مرا به [زندان] بفرستید تا شما را از تعبیر آن خبر دهم (۴۵)

ای یوسف ای مرد راستگوی در باره [این خواب که] هفت گاو فربه هفت [گاو] لاغر آنها را می‏خورند و هفت‏خوشه سبز و [هفت‏خوشه] خشگیده دیگر به ما نظر ده تا به سوی مردم برگردم شاید آنان [تعبیرش را] بدانند (۴۶)

گفت هفت‏سال پی در پی می‏کارید و آنچه را درویدید جز اندکی را که می‏خورید در خوشه‏اش واگذارید (۴۷)

آنگاه پس از آن هفت‏سال سخت می‏آید که آنچه را برای آن [سالها] از پیش نهاده‏اید جز اندکی را که ذخیره می‏کنید همه را خواهند خورد (۴۸)

آنگاه پس از آن سالی فرا می‏رسد که به مردم در آن [سال] باران می‏رسد و در آن آب میوه می‏گیرند (۴۹)

و پادشاه گفت او را نزد من آورید پس هنگامی که آن فرستاده نزد وی آمد [یوسف] گفت نزد آقای خویش برگرد و از او بپرس که حال آن زنانی که دستهای خود را بریدند چگونه است زیرا پروردگار من به نیرنگ آنان آگاه است (۵۰)

[پادشاه] گفت وقتی از یوسف کام [می]خواستید چه منظور داشتید زنان گفتند منزه ست‏خدا ما گناهی بر او نمی‏دانیم همسر عزیز گفت اکنون حقیقت آشکار شد من [بودم که] از او کام خواستم و بی‏شک او از راستگویان است (۵۱)

[یوسف گفت] این [درخواست اعاده حیثیت] برای آن بود که [عزیز] بداند من در نهان به او خیانت نکردم و خدا نیرنگ خائنان را به جایی نمی‏رساند (۵۲)

و من نفس خود را تبرئه نمی‏کنم چرا که نفس قطعا به بدی امر می‏کند مگر کسی را که خدا رحم کند زیرا پروردگار من آمرزنده مهربان است (۵۳)

و پادشاه گفت او را نزد من آورید تا وی را خاص خود کنم پس چون با او سخن راند گفت تو امروز نزد ما با منزلت و امین هستی (۵۴)

[یوسف] گفت مرا بر خزانه‏های این سرزمین بگمار که من نگهبانی دانا هستم (۵۵)

و بدین گونه یوسف را در سرزمین [مصر] قدرت دادیم که در آن هر جا که می خواست‏سکونت می‏کرد هر که را بخواهیم به رحمت‏خود می‏رسانیم و اجر نیکوکاران را تباه نمی‏سازیم (۵۶)

و البته اجر آخرت برای کسانی که ایمان آورده و پرهیزگاری می‏نمودند بهتر است (۵۷)

و برادران یوسف آمدند و بر او وارد شدند [او] آنان را شناخت ولی آنان او را نشناختند (۵۸)

و چون آنان را به خوار و بارشان مجهز کرد گفت برادر پدری خود را نزد من آورید مگر نمی‏بینید که من پیمانه را تمام می‏دهم و من بهترین میزبانانم (۵۹)

پس اگر او را نزد من نیاوردید برای شما نزد من پیمانه‏ای نیست و به من نزدیک نشوید (۶۰)