فضیلت و خواص سوره یوسف(به نیت یکی از خواهران گلم)ان شاءالله مشکلتون حل بشه...(قسمت دوم)

گفتند او را با نیرنگ از پدرش خواهیم خواست و محققا این کار را خواهیم کرد (۶۱)

و [یوسف] به غلامان خود گفت‏سرمایه‏های آنان را در بارهایشان بگذارید شاید وقتی به سوی خانواده خود برمی‏گردند آن را بازیابند امید که آنان بازگردند (۶۲)

پس چون به سوی پدر خود بازگشتند گفتند ای پدر پیمانه از ما منع شد برادرمان را با ما بفرست تا پیمانه بگیریم و ما نگهبان او خواهیم بود (۶۳)

[یعقوب] گفت آیا همان گونه که شما را پیش از این بر برادرش امین گردانیدم بر او امین سازم پس خدا بهترین نگهبان است و اوست مهربانترین مهربانان (۶۴)

و هنگامی که بارهای خود را گشودند دریافتند که سرمایه‏شان بدانها بازگردانیده شده است گفتند ای پدر [دیگر] چه می‏خواهیم این سرمایه ماست که به ما بازگردانیده شده است قوت خانواده خود را فراهم و برادرمان را نگهبانی می‏کنیم و [با بردن او] یک بار شتر می‏افزاییم و این [پیمانه اضافی نزد عزیز] پیمانه‏ای ناچیز است (۶۵)

گفت هرگز او را با شما نخواهم فرستاد تا با من با نام خدا پیمان استواری ببندید که حتما او را نزد من باز آورید مگر آنکه گرفتار [حادثه‏ای] شوید پس چون پیمان خود را با او استوار کردند [یعقوب] گفت‏خدا بر آنچه می‏گوییم وکیل است (۶۶)

و گفت ای پسران من [همه] از یک دروازه [به شهر] در نیایید بلکه از دروازه‏های مختلف وارد شوید و من [با این سفارش] چیزی از [قضای] خدا را از شما دور نمی‏توانم داشت فرمان جز برای خدا نیست بر او توکل کردم و توکل‏کنندگان باید بر او توکل کنند (۶۷)

و چون همان گونه که پدرانشان به آنان فرمان داده بود وارد شدند [این کار] چیزی را در برابر خدا از آنان برطرف نمی‏کرد جز اینکه یعقوب نیازی را که در دلش بود برآورد و بی‏گمان او از [برکت] آنچه بدو آموخته بودیم دارای دانشی [فراوان] بود ولی بیشتر مردم نمی‏دانند (۶۸)

و هنگامی که بر یوسف وارد شدند برادرش [بنیامین] را نزد خود جای داد [و] گفت من برادر تو هستم بنابراین از آنچه [برادران] می‏کردند غمگین مباش (۶۹)

پس هنگامی که آنان را به خوار و بارشان مجهز کرد آبخوری را در بار برادرش نهاد سپس [به دستور او] نداکننده‏ای بانگ درداد ای کاروانیان قطعا شما دزد هستید (۷۰)

[برادران] در حالی که به آنان روی کردند گفتند چه گم کرده‏اید (۷۱)

گفتند جام شاه را گم کرده‏ایم و برای هر کس که آن را بیاورد یک بار شتر خواهد بود و [متصدی گفت] من ضامن آنم (۷۲)

گفتند به خدا سوگند شما خوب می‏دانید که ما نیامده‏ایم در این سرزمین فساد کنیم و ما دزد نبوده‏ایم (۷۳)

گفتند پس اگر دروغ بگویید کیفرش چیست (۷۴)

گفتندکیفرش [همان] کسی است که [جام] در بار او پیدا شود پس کیفرش خود اوست ما ستمکاران را این گونه کیفر می‏دهیم (۷۵)

پس [یوسف] به [بازرسی] بارهای آنان پیش از بار برادرش پرداخت آنگاه آن را از بار برادرش [بنیامین] در آورد این گونه به یوسف شیوه آموختیم [چرا که] او در آیین پادشاه نمی‏توانست برادرش را بازداشت کند مگر اینکه خدا بخواهد [و چنین راهی بدو بنماید] درجات کسانی را که بخواهیم بالا می‏بریم و فوق هر صاحب دانشی دانشوری است (۷۶)

گفتند اگر او دزدی کرده پیش از این [نیز] برادرش دزدی کرده است‏یوسف این [سخن] را در دل خود پنهان داشت و آن را برایشان آشکار نکرد [ولی] گفت موقعیت‏شما بدتر [از او]ست و خدا به آنچه وصف می‏کنید داناتر است (۷۷)

گفتند ای عزیز او پدری پیر سالخورده دارد بنابراین یکی از ما را به جای او بگیر که ما تو را از نیکوکاران می‏بینیم (۷۸)

گفت پناه به خدا که جز آن کس را که کالای خود را نزد وی یافته‏ایم بازداشت کنیم زیرا در آن صورت قطعا ستمکار خواهیم بود (۷۹)

پس چون از او نومید شدند رازگویان کنار کشیدند بزرگشان گفت مگر نمی‏دانید که پدرتان با نام خدا پیمانی استوار از شما گرفته است و قبلا [هم] در باره یوسف تقصیر کردید هرگز از این سرزمین نمی‏روم تا پدرم به من اجازه دهد یا خدا در حق من داوری کند و او بهترین داوران است (۸۰)

پیش پدرتان بازگردید و بگویید ای پدر پسرت دزدی کرده و ما جز آنچه می‏دانیم گواهی نمی‏دهیم و ما نگهبان غیب نبودیم (۸۱)

و از [مردم] شهری که در آن بودیم و کاروانی که در میان آن آمدیم جویا شو و ما قطعا راست می‏گوییم (۸۲)

[یعقوب] گفت [چنین نیست] بلکه نفس شما امری [نادرست] را برای شما آراسته است پس [صبر من] صبری نیکوست امید که خدا همه آنان را به سوی من [باز] آورد که او دانای حکیم است (۸۳)

و از آنان روی گردانید و گفت ای دریغ بر یوسف و در حالی که اندوه خود را فرو می‏خورد چشمانش از اندوه سپید شد (۸۴)

[پسران او] گفتند به خدا سوگند که پیوسته یوسف را یاد می‏کنی تا بیمار شوی یا هلاک گردی (۸۵)

گفت من شکایت غم و اندوه خود را پیش خدا می‏برم و از [عنایت] خدا چیزی می‏دانم که شما نمی‏دانید (۸۶)

ای پسران من بروید و از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت‏خدا نومید مباشید زیرا جز گروه کافران کسی از رحمت‏خدا نومید نمی‏شود (۸۷)

پس چون [برادران] بر او وارد شدند گفتند ای عزیز به ما و خانواده ما آسیب رسیده است و سرمایه‏ای ناچیز آورده‏ایم بنابراین پیمانه ما را تمام بده و بر ما تصدق کن که خدا صدقه‏دهندگان را پاداش می‏دهد (۸۸)

گفت آیا دانستید وقتی که نادان بودید با یوسف و برادرش چه کردید (۸۹)

گفتند آیا تو خود یوسفی گفت [آری] من یوسفم و این برادر من است به راستی خدا بر ما منت نهاده است بی‏گمان هر که تقوا و صبر پیشه کند خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمی‏کند (۹۰)

گفتند به خدا سوگند که واقعا خدا تو را بر ما برتری داده است و ما خطاکار بودیم (۹۱)

[یوسف] گفت امروز بر شما سرزنشی نیست‏خدا شما را می‏آمرزد و او مهربانترین مهربانان است (۹۲)

این پیراهن مرا ببرید و آن را بر چهره پدرم بیفکنید [تا] بینا شود و همه کسان خود را نزد من آورید (۹۳)

و چون کاروان رهسپار شد پدرشان گفت اگر مرا به کم‏خردی نسبت ندهید بوی یوسف را می‏شنوم (۹۴)

گفتند به خدا سوگند که تو سخت در گمراهی دیرین خود هستی (۹۵)

پس چون مژده‏رسان آمد آن [پیراهن] را بر چهره او انداخت پس بینا گردید گفت آیا به شما نگفتم که بی‏شک من از [عنایت] خدا چیزهایی می‏دانم که شما نمی‏دانید (۹۶)

گفتند ای پدر برای گناهان ما آمرزش خواه که ما خطاکار بودیم (۹۷)

گفت به زودی از پروردگارم برای شما آمرزش می‏خواهم که او همانا آمرزنده مهربان است (۹۸)

پس چون بر یوسف وارد شدند پدر و مادر خود را در کنار خویش گرفت و گفت ان شاء الله با [امن و] امان داخل مصر شوید (۹۹)

و پدر و مادرش را به تخت برنشانید و [همه آنان] پیش او به سجده درافتادند و [یوسف] گفت ای پدر این است تعبیر خواب پیشین من به یقین پروردگارم آن را راست گردانید و به من احسان کرد آنگاه که مرا از زندان خارج ساخت و شما را از بیابان [کنعان به مصر] باز آورد پس از آنکه شیطان میان من و برادرانم را به هم زد بی گمان پروردگار من نسبت به آنچه بخواهد صاحب لطف است زیرا که او دانای حکیم است (۱۰۰)

پروردگارا تو به من دولت دادی و از تعبیر خوابها به من آموختی ای پدیدآورنده آسمانها و زمین تنها تو در دنیا و آخرت مولای منی مرا مسلمان بمیران و مرا به شایستگان ملحق فرما (۱۰۱)

این [ماجرا] از خبرهای غیب است که به تو وحی می‏کنیم و تو هنگامی که آنان همداستان شدند و نیرنگ می‏کردند نزدشان نبودی (۱۰۲)

و بیشتر مردم هر چند آرزومند باشی ایمان‏آورنده نیستند (۱۰۳)

و تو بر این [کار] پاداشی از آنان نمی‏خواهی آن [قرآن] جز پندی برای جهانیان نیست (۱۰۴)

و چه بسیار نشانه‏ها در آسمانها و زمین است که بر آنها می‏گذرند در حالی که از آنها روی برمی‏گردانند (۱۰۵)

و بیشترشان به خدا ایمان نمی‏آورند جز اینکه [با او چیزی را] شریک می‏گیرند (۱۰۶)

آیا ایمنند از اینکه عذاب فراگیر خدا به آنان دررسد یا قیامت در حالی که بی‏خبرند بناگاه آنان را فرا رسد (۱۰۷)

بگو این است راه من که من و هر کس پیروی‏ام کرد با بینایی به سوی خدا دعوت می‏کنیم و منزه است‏خدا و من از مشرکان نیستم (۱۰۸)

و پیش از تو [نیز] جز مردانی از اهل شهرها را که به آنان وحی می‏کردیم نفرستادیم آیا در زمین نگردیده‏اند تا فرجام کسانی را که پیش از آنان بوده‏اند بنگرند و قطعا سرای آخرت برای کسانی که پرهیزگاری کرده‏اند بهتر است آیا نمی‏اندیشید (۱۰۹)

تا هنگامی که فرستادگان [ما] نومید شدند و [مردم] پنداشتند که به آنان واقعا دروغ گفته شده یاری ما به آنان رسید پس کسانی را که می‏خواستیم نجات یافتند و[لی] عذاب ما از گروه مجرمان برگشت ندارد (۱۱۰)

به راستی در سرگذشت آنان برای خردمندان عبرتی است‏سخنی نیست که به دروغ ساخته شده باشد بلکه تصدیق آنچه [از کتابهایی] است که پیش از آن بوده و روشنگر هر چیز است و برای مردمی که ایمان می‏آورند رهنمود و رحمتی است (۱۱۱)