پژواک

انگار سالهاست که دلم گرفته

سالهاست که در پیچش جاده های زندگی جا مانده ام

وقتی از عمق وجودم فریاد میزنم پژواک صدایم مرا به خودم باز می گرداند

و تازه میفهمم که باوری برای شنیدن نیست

عابران با سرعت تمام از کنارت می گذرند و حتی واجی از صدایت را حس نمی کنند

شاید آنها پیدا کردند و مجالی برای ایستادن ندارند

تنها اوست که مرا میشنود

می بیند

و بر کرده ام آگاه است

بار الهی

باوری بده که آنگونه سخن بگویم که میشنوند ، یقین دارند...

بار الهی

همتی بده که پیدا کنم گم کرده ام را

تو می شنوی

تو مثل دیگران بی تفاوت نمی گذری

تو دانی که بر من چه گذشته و چه می گذرد

در این سکوت تنهایی تنها رهایم مکن





نظر یادتون نره