چشم ها را شستم..

زیر باران رفتم..

چتر را با خیالش...   زیر باران بستم..

خیس باران گشتم...   باز هم سود نداشت..

قایقی هم ساختم..

پشت دریا رفتم..

دست هر کودک ده ساله ی شهر..

من درختی دادم...   باز هم سود نداشت..

از تو پنهان سهراب..

به هوای روز خوبی داشتن...   به امید تکه نانی خوردن..

من به شوق خدایی که در این نزدیکیست..

اهل کاشان گشتم..

پس چرا سود نداشت؟؟

این همه مثل تو بودن بس نیست؟؟؟

پس چرا باز خدایت دور است؟؟

من خدا کم دارم..

عمق تنهایی من بسیار است..

من خدا میخواهم..........