در فراق دوست(یونس شاهورن)

شامگاه 19 شهریور 89 خبری بس جانسوز شنیدم که بند بند وجودم را از هم گسست و مرا آشفته خاطر ساخت.خبر کوتاه بود .... :یونوس گئتدی....

و امروز چند روز است که من در سوگ دوستم سیاهپوشم...

و اما...

یونس با کدام فریاد عقده دل خالی کنم .هیچ کس جز تو نمی تواند آنرا مرهمی سرد باشد.دلی که هر لحظه به یاد تو می سوزد.یک لحظه هم بی یاد تو شب سحر نمی شود .نمیدانی در سایه بی تو بودن چه ها میکشم.وای نمی دانی لحظاتم بی تو چه سخت می گذرند.اگر می دانستم پایان آن خنده ها آخرش گریه و افسوس خواهد بود هرگز نمی خندیدیم.

وای که چه غریبانه رفتی.درد بی تو بودن درد عظیمی است که هنوز هم در باورم نمی گنجد.خاطراتت هر لحظه از  گوشه دیوار  بی باوری هایم سرک میکشد...

یونس با غصه های تو غصه ام میگیرد ...

یونس داغ یوسف برای مادرت بس نبود ؟ تو داغ یوسف را برای مادرت تازه کردی.یادت است یونس, سر مزار یوسف, مادرت چگونه شیون  می کرد و تو چه ناباورانه می نگریستی.حالا باز مادرت به سان پنج سال پیش این بار سر مزار تو شیون می کند و این بار ما ناباورانه مینگریم.

و اینک عکسهایت و خاطراتت تداعی بودنت است برای ما.

وای چه خاطراتی داشتیم .راستی یونس هیچ وقت نفهمیدیم چرا تنهایی ؟ ما که شادمان بودیم غصه نداشتیم.ما قهرمان شده بودیم .شاید سری داشته باشد شاید ما بر فرش بودیم و تو در فکر عرش...

منيم آنجاق ايشيمي سوزو گداز ائيله ميسن...

حکایتم کن
برای دستهایی که مرا جستند
و برای چشمانی که مرا قطره قطره...
برای لبهایی که ترانه ام کردند
و بعد شاید مرثیه ای
حکایتم کن من به غروب رسیده ام!!!

ای دوست کجا؟

یک لحظه بایست....!

یک جمله بگو....

تکلیف دلی که عاشقش کردی چیست؟!

به سراغ من اگرمی آیید
نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من...

... هجرتی میباید ...
 اگر کسی مرا خواست
بگویید رفته باران را تماشا کند ...
و اگر اصرار کرد ،
بگویید برای دیدن ِ طوفان
رفته است !
و اگر باز هم سماجت کرد ،
بگویید
رفته است تا دیگر باز نگردد ...

به عکسهایت که نگاه میکنم دلم غرق میشود میان انبوه غم .وای نیازی به کلمات نیست نیست نیست.

یونس جانی بیقرار بود که با تمام غمها رفاقت دیرین داشت...