نگاه سرد

زندگی

شاید انروز که سهراب نوشت زندگی اجباریست

دلش از غصه حزین بود و غمین

حال من میگویم

زندگی یک در و دروازه و دیوار  که نیست

که نشد بال زد و پرواز کرد

 زندگی اجبار نیست

زندگی بال و پری دارد
مهربانتر از مهتاب است

تو عبور خواهی کرد

 از همان پنجره ها

  با ان بال و پر پروانه

به همان زیبایی

به همان اسانی

زندگی صندوقچه ا سرار پرستو ها نیست

زندگی اسان است

بینهایت شد تا ان را یافت

زندگی ساده تر از امواج است

بیا تا بپریم

وتا شبنم ارامش صبح

وتا صدای پر مرغان اقاقی بال و پر باز کنیم

تا که توانیم از اول اغاز کنیم و تا بینهایت برویم

نگاه سرد

 دیگر مجال خود نمایی
آدم برفی باقی نیست
بگویید نیاید زمستان
کسی از این خانه
به استقبالش نخواهد رفت
چرا که من، 
سردتر از سردی زمستان را
در نگاه او دیده ام

میشوم روزی...

روزي روزگاري . . .

زنگ كه خورد همه چيز شروع شد
"علي". . . ما؟ بله شما !
بوي بخاري نفتي خوب يادم هست اين يعني زمستان بود و سرما . . .
: معلمي شغل انبياست من دوست دارم . . .

و "كاوه" دو صفحه و نيم نوشته بود تا دكتر شود (مثل دكترها عينكش بند داشت).
"مهرداد" شمرده شمرده مي گفت من پرواز خواهم كرد با هواپيما تا دورهاي دور(خلبان قد بلندي مي شد). و "سوسن" چقدر به چشم ها ي عسلي اش پرستاري مي آمد و به مهرباني اش هم.

دخترك مغرور" فرح "با افاده مي خواست گيتار بزند مثل پدرش (او هميشه تنها بود).
خانم اجازه. . ."ما". . .؟ و زنگ براي هميشه خورد.

علي نمي دانست خودش را دار مي زند. . .

و كاوه شنيده ام سرنگ مي زند به خودش

و مهرداد سقوط دردناكي داشت از داربست فلزي. . .

سوسن دخترك خوشگل تا به حال پنج بچه زاييده و فرح آنقدر تنهاست كه هيچ گيتاري پرش نمي كند و من تا هميشه

براي نشدن ها شعر خواهم نوشت . . . !