درباره من

پیشگو نیستم اما خوب می دانم
مورخان هزار سال بعد
از داستان من و تو خواخند نوشت!
و شاعران قصه عشق ما را خواهند سرود.
از قرنها قبل
از تو که بانوی عصر آهن بودی
و از من که سردار عصر دیوانگان بودم..
همه جا صحبت از ما خواهد بود..
از پاییز هزار سال قبل
از آن عصر سرد
که چشم در چشم تو گفتم
"بانوی من,دوستت دارم"

و تو رنجیدی
نشان به آن نشان
که ابروهایت را بالا دادی
و بی آنکه شعری از ذهنت گذر کند,

متحیرانه خیره شدی بر من.
دنیا پر از سکوت شد و تو برای رفتن بی صبر
دم به دم آرزو می کردی زودتر سرد شوند!
و من خدا خدا میکردم
کاش چایی هایمان سرد نشوند تا به ابد..
اما...
تو رفتی..لحظه لحظه کوچک و گم
و دو فنجان چایی لب نخورده ما سرد و یخ..
و آوازه خوانی که می خواند غم سنگین یک رفتن را.
و برای من
یک جای خالی ماند و زخمی به درازای هزار سال
و دو فنجان چاییِ سرد
که هیچگاه نتوانستم حسرت لبهای تو را
از خاطرشان پاک کنم
و وادارشان کنم که خاطرات خود را
شاعرانه نقل نکنند!


مردادماه91-امیر پیمانفر

         

درج شده در تاریخ ۹۲/۰۵/۲۸ ساعت 01:39

کاربران آنلاین (1)

کاکتوس