روح غزل

تو با بارانی از روح غزل همراه می آیی

به شبهای پر از دردم تو مثل ماه می آیی

تورا پیوسته می رانم ز خود با این که تنهایم

تو با دلتنگی ام اما همیشه راه می آیی

دلم گاهی شبیه گریه ای از درد می بارد

تو با صبر تمام آن لحظه را کوتاه می آیی

حضور روشن و پاکت غرل می آورد وقتی

که تو ای بانی شعرم پس از یک آه می آیی

صفای ساده ات روییده امشب باز در قلبم

تو با بارانی از روح غزل همراه می آیی