تولد معدن حجب وحیا کان وفا حضرت زینب بر همه شیعیان ودوستان عزیزم مبارک

او تولد یافت طنازی کند
با الفبای جنون بازی کند

او تولد یافت گردد نور عین
تا شود سرمست از جام حسین

او تولد یافت تا زینب شود
در سخن علامه مکتب شود

آری آری زینب آمد بر جهان
تا شود همگام عاشورائیان

در حوادث یار می خواهد حسین
محرم اسرار می خواهد حسین

کیست زینب تابع فرمان دوست
هفت شهر عشق زیر گام اوست

کیست زینب صاحب عنوان عشق
تاج خونین سر سلطان عشق

عشق هر جا خود نمایی می کند
نام زینب دلربایی می کند

هر کجا منشور ضد مکتب است
بی گمان الغاء آن با زینب است

نوحه خوان!شعری بخوان زینب پسند
تا شوی در پیش زهرا سر بلند

نکته ای گویم به گوش آویزکن
ازکلام ناروا پرهیز کن

خوانیش آواره , خود آواره ای
دانیش بیچاره , خود بیچاره ای

نسبت آوارگی براو , مده
نسبت بیچارگی بر او , مده

کیست زینب عامل تکمیل عشق
بعد زهرا فارغ التحصیل عشق

کیست او ؟ پروانه پر سوخته
سوختن ازفاطمه آموخته

در فدک صبر علی را دیده است
عشق را با فاطمه سنجیده است

مرحبا زینب که طوفان کرده است
آنچه زهرا گفته بود آن کرده است

او به بحر العشق نوح کربلاست
عشق او فتح الفتوح کربلاست

خلق را زینب شناسی نیست نیست
فاطمه داند که زینب کیست کیست

گر چه «خوش زاد»م , حسینی منصبم
گرقبول افتد غلام زینبم

 

خانه فاطمه آنروز تماشایی بود
که فضا جلوه گر از آیت زیبایی بود

در بهاری که نسیمش نفس جبریل است
گل ناز دگری رو به شکوفایی بود

خانه ای را که خدا جلوه عصمت بخشید
در و دیوار پر از نقش شکیبایی بود

تا بیایند به تبریک محمد جبریل
با ملائک همه در حاال صف آرایی بود

به خدا چشم خدا دست خدا وجه خدا
ز جگر گوشه خود گرم پذیرایی بود

تا که قنداقه او را به بر اورد حسن
حالتی رفت در آنجا که تماشایی بود

ساکت از گریه نشد تا که حسینش نگرفت
این دو را چون که ز آغاز شناسائی بود

دختری داشت در آغوش محبت زهرا
که سراپا همه ایینه زیبایی بود

دختری داشت سراپای همانند علی
زینبی داشت که ذاتش همه زهرایی بود

پنج تن آل عبا در دو جهان آقایند
وز شرف زینبشان وارث آقایی بود

پنج معصوم به او معرفت آموخته اند
که ز ایمان و یقین در خور یکتایی بود

وصف او عالمه غیر معلم شده است
تا به این مرتبه اش پایه دانایی بود

بود از صبر و رضا نایبه خاص امام
نازم او را که به این قدر توانایی بود

کربلا صحنه عشق است و در آن صحنه عشق
همت زینب نستوه تماشایی بود

به علمداری صحرای بلا کرد قیام
رهبر قافله عشق به تنهایی بود

یک زن و آنهمه داغ دل و آنقدر شکیب
عقل از این واقعه در چنبر شیدایی بود

دیده ام کور که شد خاک نشین ره شام
آنکه خاک در او سرمه بینایی بود

 

ای که بوی کربلا می آید از میلاد تو
هر گلی یابد صفا چون می نماید یاد تو

گل بخوانندت ولی گلها همه مست تو اند
سدره و طوبی بود یک شاخه از شمشاد تو

خسته بودم از سراب کاذب آزادی ام
تا اسیرت شد دلم ، گردیده ام آزاد تو

کاروان سالار عشقی ، قبله اهل دلی
با ورودت بیت عترت می شود دلشاد تو

ای گل زهرا نسب ای غنچه باغ علی
عشق و مستی هم بود در این جهان همزاد تو

مقدمت بوی بهشت فاطمیون می دهد
فخر بنماید خدا بر عالم ایجاد تو

آرزومند دعایت در نماز شب حسین
همره او اهل گیتی طالب امداد تو

مدینه امشب ز صفا پر شده
از می جام مصطفی پر شده

حال و هوای شهر مستان خوش است
وقت وصال یار عاشق کش است

موسم مشتاقی و مستی شده
باز شب باده پرستی شده

ساقی آسمانیان می دهد
به عاشقان جرعه پیاپی دهد

مستی میخانه ز حد گذشته
کار ز امداد و مدد گذشته

مگر عنایتی که ساقی کند
مدد از آن جرعه باقی کند

جام الستی اش لبالب کند
بر لب خود یاد ز زینب کند

زینب اگر نبود مستی نبود
عشق نبود و کل هستی نبود

نه اختران و ماه و آسمانی
نه کوکب و نه شمس و کهکشانی

بوده خدا و غیر او دگر هیچ
نبوده جز او ز کسی خبر هیچ

به رمز لولاک بگوید خدا
که خلقتی نبوده بی مصطفی

گفته نبی که من خود از حسینم
گرچه خودم باعث عالمینم

بدون زینبش حسینی نبود
چو جلوه در کرب و بلا می نمود

مرا چنین عقیده و مذهب است
هر دو جهان یکسره از زینب است

تـو برای خلقت حوا بـه دنـیا آمدی
پس تو پیش از حضرت دنیا به دنیا آمدی

اشک با تو از دل زهـرا تولد یافته است
مادرت دریا خودت دریا به دنیا آمدی

جای زمزم عشق از زیر قدمهایت شـکفت
بانوی بانی باران تا به دنیا آمـدی

بعد تو ضرب المثل شد دختران بابائیند
زین سبب تو زیـنت بابا به دنیا آمدی

تو در آغوش حسینت خــنده ات گل می کند
پس به خاطر خواهی ارباب دنـیا آمدی

گریه کمتر کن سلام زینب قلب صبور
تو برای روز عاشورا به دنیا آمدی

دارد از امروز کار خانه یادت می دهد
مادر خانه پس از زهرا به دنیا آمدی

 

دیده بگشوده به دنیا زینب کبری
تهنیت گو بر علی و مادرش زهرا

ای نور عین کوثر زهرا
جان حسین زینب کبری
خوش آمدی ای گل زهرا

نرگس شور و شعف زد غنچه در عالم
هر چه گویش در مقامش اندک است و کم

بر پیکر عالمین جان است
این دختر شیر یزدان است
خوش آمدی ای گل زهرا

بر جمال دلبر خود دیده بگشوده
او که از روز ازل مست حسین بوده

یار ولی نور وجه الله
دخت علی یار ثارالله
خوش آمدی ای گل زهرا

خانه ی زهرای اطهر گشته گلباران
از قدوم دخترش ، آن عصمت یزدان

آن بانوی فرد و بی همتا
نور دل عترت طاها
خوش آمدی ای گل زهرا

ما ازین بانو به درد خود دوا خواهیم
دسته جمعی یک سفر کرببلا خواهیم

عشق حسین ، آبروی ما
کرببلا ، آرزوی ما
خوش آمدی ای گل زهرا

ای بحر کمال گوهر آوردی
ای کوثر وحی کوثر آوردی

ای نخل امید نوبر آوردی
ای ماه خجسته اختر آوردی

ای دخت رسول دختر آوردی
زینب؟ نه، حسین دیگر آوردی

بر نفس رسول زیب و زین است این
سر تا به قدم همه حسین است این

تو وجه خدایی و تجلا او
تو روح محمدی و اعضا او

تو بحر کمال و در یکتا او
تو باغ بهشت و نخل طوبا او

او با تو بود شبیه و تو با او
الله الله تو زینبی یا او

بانوی زنان عالم آوردی
بعد از دو مسیح مریم آوردی

آیات خداست نقش رخسارش
در چشم رسول حسن دادارش

شمشیر علی است تیغ گفتارش
زهرا شده محو چشم بیدارش

هم مرغ دل حسن گرفتارش
هم چشم حسین محو دیدارش

آیینۀ احمد است این دختر
قرآن محمد است این دختر

هم مام ائمه را بهین دختر
هم عصمت و زهد و صبر را مادر

هم فلک نجات را بود لنگر
هم خون حسین را پیام آور

هم در یم خون امام را یاور
هم قافلۀ قیام را رهبر

هم خون شهید جرعه نوش او
هم خشم حسین در خروش او

آیینۀ پنج تن، جمال او
شرمنده جلال از جلال او

پرواز کمال از کمال او
یک فاطمه حلم در خصال او

عاشور حسین شور و حال او
پیشانی غرقه خون مدال او

خون شهدا هماره مدیونش
در صبر و رضا حسین ممنونش

ای کوفه و شام کربلای تو
ای سینۀ خلق نی نوای تو

ای صورت صبر نقش پای تو
ای آیۀ کاف و ها ثنای تو

حق شیفتۀ خدا خدای تو
فریاد علی است در صدای تو

میراث کمال از رسل داری
استاد ندیده علم کل داری

تو عالمۀ ندیده استادی
ویران گر کاخ ظلم و بیدادی

صد کرب و بلا خروش و فریادی
با کوه ملال سرو آزادی

زهد و شرف و عدالت و دادی
در موج غم از وصال حق شادی

با آن همه داغ از شکیبایی
چشم تو ندید غیرزیبایی

بر چهره جمال دادگر داری
اعجاز خطابه از پدر داری
تقدیم حسین دو پسر داری
دو مهر ز ماه خوب تر داری

تو باب حسین و باب زهرایی
تو ماه دو آفتاب زهرایی

تو ام مصائبی و مام صبر
زیبد که بخوانمت امام صبر

در دست اراده ات زمام صبر
با صبر تو زنده گشت نام صبر

مرهون تو تا ابد نظام صبر
ای هر نفس تو یک پیام صبر

بر صبر تو از هزار زخم تن
در مقتل خون حسین گفت احسن

سوگند به ذات قادر بی چون
شکرانه سرودنت به موج خون

با جسم کبود و گیسوی گلگون
کاری است ز حد وهم ما بیرون

ای نهضت کربلا به تو مدیون
ای داده شکست ها به خصم دون

تو خون حسین را بقا دادی
حتی به شهید ارتقا دادی

باید به جهان پیمبری آید
در ملک وجود حیدری آید

چون فاطمه باز مادری آید
مانند حسن برادری آید

میلاد حسین دیگری آید
تا چون تو خجسته خواهری آید

عالم به ولایت تو می نازد
«میثم» به عنایت تو می نازد