بوز قورت1

تاریک بود چشم فقط تا دو متر واضح میدید ما در کولاک وبرف گیر کرده بودیم به نظرمیرسیدتا کیلومترها هیچ سرپناهی وجود نداشته باشد گرسنه بودیم واز تشنگی برف می خوردیم صدایی میامد صدایی شبیه زوزه گرگ بی اختیار به طرف صدا میرفتیم رفته رفته زوزه تبدیل به ناله میشد وهربار صدا ضعیفتر وضعیفتر.دوازده ساعت بود که گم شده بودیم در آن موقعیت اگر ما بچه کوهستان یا به عبارتی پسر آذربایجان نبودیم شایدصدای گرگ برای ما مفهومی جز ترس نداشت ولی این طور نبود در دیار ما گرگ نمادقدرت غیرت و امید است.پاهایم بی حس شده شده بود ستارهم به سختی قدم برمیداشت با هم حرف نمیزدیم به نظر صدای گرگ بود که با ماحرف میزدیابه عبارتی گوش دادن به صدای گرگ را ترجیح میدادیم به صدا خیلی نزدیک شده بودیم  ولی هنوز چیزی معلوم نبودکه ناگهان ستارایستادو به من نگاه کرد چشمانش برق میزد انگار میخواست چیزی بگویدولی لبخندی زد لبخندش مرایادپدر بزگم انداخت که وقتی ناامید میشد لبخندی این چنین به لب داشت وبعد به راه خود ادامه دادیم.کولاک تمام شده بود وماه که هلال کامل بودازپشت ابرها دیدیده میشد انعکاس ماه روی برفها منظره ای رویایی بوجود می اورد.صدای ناله ان قدر ضعیف شده بود که شنیدنش سخت بودکم کم  از دورجانوری دیده میشد که نقش زمین بود.هر قدر نزدیکتر میشدیم مطمئنتر میشدم که آن جانوربوز قورت (در زبان آذری گرگی قوی هیکل)است.باور نکردنی بود زیبا بود تلائلو نورماه توچشماش منظره ای بی نظیر ساخته بود موهایش آن قدر سفید و یکدست بود که به سختی از برف تشخیص داده میشد مانند یک حریر زیبا تا به حال جانوری به این زیبایی ندیده بودم.محو تماشای زیبایی گرگ بودم که ستار داد زد خون داره ازش خون میره  که دیدم پای چپ عقبی گرگ زخمی شده وجانور هم روی همون پا دراز کشیده انگار میدونست که برف از خونریزیش جلوگیری میکنه گرگ اصلا ازحضور ما ناراحت نبود.تا اینکه من به خودم اومدم و پیراهنم پاره کردم بستم به پای زخمی گرگ به غیر از نگاه کردن هیچ  عکس العملی نشون نمیداد.