دیوانه

وا حیرتا تو گر اینگونه ای در سرودن           به خلقت، خالقت می باید ستودن

سرشتت نهاده چنین که بگویی               نشانش به مهتاب صحرا ببویی

نشانش بیابی در اشکان ابران                 خدایش بخوان به الله یزدان

برهنه پایم به صحرای سوزان                  دیوانه خواندم کینه ام توزان

به صحرا، به خورشید سوزان                  فریاد کردم که ای زر بسوزان

تنم را که بر کنم دل از دل                      به اشکم شکافته گل از گل

به دشتش آمدم ندیدمش اوی                 که گر ندیدی تو شکرش بگوی

آنکه جمالش دید به شمعش بسوخت        به رخت مژگان اشکش بدوخت

هرآنکه او را یافت در عقل خویش              عنان از کف برفت و نیامد به پیش

هرآنکه در پی اش به هر سو دوان است     به خاک صحرا چو آب روان است

تو ای که خواهان دیدار اویی                   چو حواهی ندیدن تو کفرش نگویی

بیابش نشانش که هر جا ایان است          زعشقش،که همیشه روان بیان است

زلیلی،زمجنون،به دشتش بتاخت             زشیرین و فرهاد، گر جدا ساخت

چو شیرین ندادند به دیوانه فرهاد            نه دیوانه که نادان پسش دیوانه سر داد

نه دیوانه به آن کوهی که برکند              کند وکند آخر نیامد چاره هرچند 

این دیوانگی عشق است چو دیوان         نه من بی آنم و عشقم ز بی آن

منم دل کنده ی نام آشنایم                  به حالم گریه ام کرد خاک پایم

به حالی٬ در نهانش نامت آید                به درگاه٬ آیتی خواهم که شاید

به نابینا چشمم آید روی ماهت             شتابان جان دهم سوی راهت

بتازم به سویت بی پا و بی دست          بخوانم نام پاکت٬بی هوش پر مست

زبانم بی زبانی٬ چو نامت بخوانم            تو بانگم نشنوی٬سماعی بدانم

اشکم دیدی که با خنده جاری است      نه حالم شادی و حالم نه زاری است

نه شادم چون ترسم ز شادی              غالبم شکر شبی بود که ساختم به یادی

نه غم دام٬ نه اندوه و نه زاری              به یادم گر شبی با غم نباری

گمانم مرگ و خاک و گور است            نه مرگ عشق٬ که از وهمم به دور است

موت من٬ گر نبودم در جهان                 یا که خفتم یا که ماندم در نهان

اینک ای مهوش مه چهره زیبای من       ضوء چشمان کور و نابینای من

گر که دیدی مشقم است دیوانگی        همچو دیوانه٬ آوارگی٬ بی مایگی

به دشت میزنم و کوه میکنم و به شمع    گویم بسوز و جانم بگیر ز جمع

من فرهادم خسرو مجنون نما               تو با من باش و دیوانه را مدیون نما