ارزش انسان...................................

علامه جعفری میگفتند:

عده ای از جامعه شناسان دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا در باره ی موضوع
مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند. موضع این بود: ارزش واقعی انسان به چیست؟
معیار ارزش انسانها چیست.
هر کدام از جامعه شناسان، صحبتهایی داشتند و معیارهای خاصی را ارائه کردند.
بعد، وقتی نوبت به بنده رسید، گفتم: اگر میخواهید بدانید یک انسان چهقدر ارزش دارد، ببینید به چه چیزی علاقه دارد و به چه چیزی عشق میورزد. کسی که عشقش یک آپارتمان دوطبقه است، در واقع، ارزش اش به مقدار همان آپارتمان است. کسی که عشق اش ماشین است، ارزش اش به همان میزان است. اما کسی که عشق اش خدای متعال است ارزش اش به اندازه ی خداست.
علامه فرمودند: من این مطلب را گفتم و پایین آمدم. وقتی جامعه شناسان صحبتهای مرا شنیدند، برای چند دقیقه روی پای خود ایستادند و کف زدند. وقتی تشویق آنها تمام شد، من دوباره بلند شدم و گفتم: عزیزان! این کلام از من نبود، بلکه از شخصی به نام علی (ع) است. آن حضرت در نهج البلاغه میفرمایند: «قِیمَةُ کُلِّ أمرِئٍ مَا یُحسِنُهُ» / «ارزش هر انسانی به اندازه ی چیزی است که دوست میدارد».
وقتی این کلام را گفتم، دوباره به نشانه ی احترام به وجود مقدس امیرالمؤمنین علی (ع) از جا بلند شدند و چند بار نام آن حضرت را بر زبان جاری کردند.
علامه در ادامه میگفتند: عشق حلال به این است که انسان (مثلاً) عاشق ۵۰ میلیون تومان پول باشد. حال اگر به انسان
بگویند: «آی، پنجاه میلیونی!» .
چه قدر بدش میآید؟ در واقع میفهمد که این حرف، توهین در حق اوست.
حالا که تکلیف عشق حلال، اما دنیوی، معلوم شد

ببینید اگر کسی عشق به گناه و معصیت داشته باشد، چه قدر پست و بی ارزش است..............................