قندفروش: سمنها راهی به سوی توسعه پایدار

نماینده سازمانهای مردم نهاد استان تهران گفت: سمن (سازمان مردم نهاد یا N.G.O) تشکیلاتی مردمی، غیردولتی، غیرسیاسی، غیرانتفاعی و مستقل است که با اهداف و وظایف و سازماندهی مشخص در مراجع ذیربط ثبت شده. سازمانهای مردم نهاد معمولاً در جهت پیشبرد اهداف سیاسی، اجتماعی، هویت‌بخشی یا مشارکت‌سازی اعضای خود در حرکت هستند.

به گزارش پایگاه خبری، تحلیلی باز انتخابات، فرحناز قندفروش، با نگاهی همه جانبه به «امنیت‌یابی»، «رابطه‌گرائی»، «میراث‌بانی» و «عدالت‌محوری» به عنوان اهداف توسعه پایدار، هریک از عوامل توسعه اعم از دولت، جامعه، بخش خصوصی و سازمان‌های غیردولتی در تصمیم‌سازی‌های یک کشور، سهمی متناسب با شان خود خواهند داشت. سازمان‌های غیردولتی با توجه به جایگاه و میدان عمل گسترده‌ای که در محیط توسعه محلی، ملی و بین‌المللی دارند، در بین همه بازیگران توسعه پایدار یک اجتماع توجه ویژه‌ای را به خود جلب کرده‌اند.

قندفروش ادامه داد: واژه توسعه پایدار اولین بار به طور رسمی در سال 1987 استفاده شد. این واژه در مفهوم گسترده آن به معنی استفاده صحیح از منابع پایه، طبیعی، مالی و نیروی انسانی برای دستیابی به الگوی مصرف مطلوب است که در صورت به کارگیری امکانات فنی و ساختار مناسب برای رفع نیاز یک ملت به طور مستمر و رضایت‌بخش امکان‌پذیر می‌شود. سازمان‌های مردم نهاد یاوران قدرتمند سازمان‌ها و ارگان‌های دولتی و خصوصی در میدان توسعه پایدار هستند. کاهش دادن حجم کاری دستگاه‌های دولتی، کمک به احقاق حقوق شهروندان و ایجاد نشاط اجتماعی در جامعه از جمله وظایف اصلی سازمان‌های مردم نهاد است که با نظارت دقیق بر روند برنامه‌های سمن‌ها می‌توان شاهد رشد و شکوفایی مدیریت شهری و توسعه پایدار بود.

وی اضافه کرد: بهبود فرهنگ و رفع رفتارهای سوء و معضلات فرهنگی یک جامعه نیازمند صرف زمان و هزینه بالا در سایه ثبات مدیریتی است. از آنجا که مدیریت دولتی کوتاه و ناپایدار است و مدیران مختلف با برداشت‌های شخصی از قوانین، اجرای امور فرهنگی واجتماعی را دست‌خوش تغییر می‌کنند سمن‌ها که وابستگی دولتی نداشته و برای انجام پروژه‌های فرهنگی انگیزه‌های بالایی دارند می‌توانند بهترین مجریان پروژه‌ها برای دولت‌ها و شهرداری‌ها باشند. هر جامعه‌ای که خواستار توسعه پایدار باشد، نمی‌تواند فعالیت سازمان‌های غیردولتی را نادیده بگیرد. نادیده گرفتن نقش سمن‌ها به معنی نادیده گرفتن نقش مردم در اداره امور مملکتشان است. البته ما در مورد فعالیت‌های سازمانهای مردم نهاد به درستی فرهنگسازی نکرده‌ایم. سمن‌ها امروز جایگاه اجتماعی درخور شأنی ندارند. فعالیت سازمان‌های مردم نهاد، داوطلبانه و بیشتر حول خیریه‌ها، انجمن‌های حمایت از حقوق کودکان، انجمن های بازپروری و مثل این‌ها است. تا زمانی که حلقه اتصال مردم به دولت پیدا نشود نه مردم به همه خواسته‌هایشان می‌رسند و نه دولت در حمایت از آن‌ها موفق خواهد بود. البته تشکیل شوراهای شهر و روستا گام مهمی در همکاری موثر مردم و دولت بود اما نهادهای مردمی فعال در حیاجتمطه اجتماعی و فرهنگی در صورتی که همراهی شوند می‌توانند بهترین و نزدیک‌ترین یار سازمان‌های دولتی باشند. تفاوت سازمان‌های مردم نهاد و بخش خصوصی درمدیریت جامعه در نقش آنهاست. نگرش بخش خصوصی، تجاری و اقتصادی است و سازمان‌های مردم نهاد نگرش خدمات‌رسانی دارند.

کاندید چهارمین دوره انتخابات شوراهای شهر تهران تصریح کرد: باید به این نکته هم اشاره کرد که مسائل مادی و بودجه عمده‌ترین مشکل سازمان‌های غیردولتی است. سازمانهای غیر دولتی نیاز به حمایت دارند. مردم برای امور خیریه و مسجد و مدرسه‌سازی راحت هزینه می‌کنند، اعتماد می کنند و پول می‌دهند اما در بخش فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی مردم از سمن‌ها کمتر حمایت می‌کنند. فرهیختگان جامعه باید سمن‌ها را یاری کنند و سازمان‌های مردم نهاد باید به جایگاه واقعی خود در مدیریت شهری و اجتماعی برسند.