تافراسوها

تو می خندی و جاری می شوم با عطر شب بوها

از اینجا میروم تا بیکران ها  تا فراسوها

تو می خوانی برایم عشق را با لهجه ی باران

صدای تو رهایم  می کند از این هیاهوها

نسیمی مهربان می آید از دریا به آرامی

دلم را می بری آهسته بر امواج گیسوها

چگونه مست و از خود بیخود و حیران نباشم من ؟

که در چشم تو حیرانند نرگس ها و آهوها

پس از این سهم من عشق است،پرواز است،آواز است

ببین ! تقسیم کردم آسمان را با پرستوها