مطالی مستند در خصوص طمع ارامنه به اراضی مسلمانان(حزب داشناکسیون=افراط گرایان ارمنی)

حزب دانشناکسیون،2 از 3 

تحریک احساسات ناسیونالیستی و تاکید بر وازه(انتقام)از داشناکها یک چهره خطرناک ساخته بود. آنان برای تحقیر ترک زبانان آنان را (تاتار) می خواندند و از جنگ و کشتار خود با آنان ،داستانها درست می کردند و با هیجان عجیبی سخن میگفتند.

 انتقام جویی در اغلب کتابهای ارامنه وجود دارد و هنوز هم با نوعی وسواس خاص آن را مقدس می شمارند.

سایت داشناکها برای تاسیس یک دولت متحد ارمنی در منطقه که بخش وسیعی از خاک ترکیه و نواحی ارمنی نشین در آذربایجان ایران و خود ارمنستان روسیه را در بر می گرفت ، در دوران کمونیستها ادامه داشت ، ولی با فشارها و برخوردهای دولت شوروی که خواهان یک سیستم منظم ، متحد و یکپارچه از کشور بود تا حدود زیادی فروکش کرد ، ولی همواره به طور مخفی به حیات خود ادامه داد.

داشناکها در راه رسیدن به ایده آل های خود ، به ترور روی آورد و یک سری ترورهای معروف علیه سران عثمانی ترتیب داد ده تا اوایل دهه 1920 ادامه داشت. آنها در تاسیس دولت ارمنستان در سال 1918 نقش اساسی ایفا کردند و در سال 1920 فتحعلی خان خویسکی نخست وزیر جمهوری دموکراتیک آذربایجان و در همان سال(بهروز خان جوانشیر) وزیر کشور آذربایجان را ترور نمودند.

 مولفین کتاب (ماهیت تحولات در آسیای مرکزی و قفقاز)با اشاره به جنگ جهانی اول و اهداف متفقین در باره عثمانی می نویسد: " یکی از اهداف استراتزیک متفقین،تجزیه متصرفات وسیع عثمانی بود . لذا به انحای مختلف ،سعی در بر انگیختن احساسات ضد ترکی و ضد اسلامی در میان واحدهای قومی و مذهبی داخل عثمانی نمودند.در یک چنین جوی ،داشناکها که خود را به کمکهای سیاسی و معنوی کشورهای غربی بخصوص فرانسه و همایت فعالانه نظامی روسیه پشتگرم می دیدند،چنان غرق در احساسات ناسیونالیستی و توسعه طلبانه شده بودند که به چیزی کوچکتر از ارمنستان بزرگ که شامل ارمنستان روسیه و بخش هایی از گنجه و قره باغ  و 16 استان از غرب ترکیه و قسمتی از آذربایجان ایران می شدرضایت نمی دادند. کشوری که در صورت تشکیل ،ارامنه در آن ، اقلیت را در بر می گرفت.

بر اساس این توهمات و اهداف جاه طلبانه بود که پس از استقرار نظام مشروطه در سال 1908 در عثمانی توسط ترکهای جوان و اعطای حق انتخاب برای تمام ملل تابعه ، به داشتن 10 نماینده در پارلمان راضی نمی شوند. (فرانس کارل آندرس)در کتاب خود به نام (ترکیه ) می نویسد:"در تاریخ 1908 برای ملل تابعه عثمانی ،حق انتخاب کردن و انتخاب شدن اعطا شده و تعداد نمایندگان مقرره به این ترتیب می باشد:1- از ترکها 107 نفر  2- از اعراب 45 نف  3- از یونانی ها 27 نفر 4- آلبانی ها 22 نفر   5- ارمنی ها 10 نفر   6- بلغارها 5 نفر   7- صربها 4نفر   8- یهودی ها 3نفر    9- کردها 2نفر   10- رومانی ها 1نفر   11- تارامی ها 1 نفر   12- بربرها 1نفر

چنان که ملاحظه می شود برای نخستین بار بود که در امپراطوری عثمانی به ارمنی ها حق انتخاب شدن قائل شده و اجازه داده اند 10 نفر نماینده در شورای ملی امپراطوری عثمانی داشته باشند، ولی از قراین معلوم میشود که حزب داشناکسیتیون با حصول این حق قانع نشد و حقوق بیشتری را مطالبه نمود.

در حالی که کل جمعیت ارامنه در سراسر امپراتطوری عثمانی 5درصد جمعیت را تشکیل می داد

(اگرچه برخی از مسافران و مبلغان اروپایی مدعی شدند که در قلمروهای سلطان ، بیش از دو میلیون ارمنی وجود دارد،اداره سرشماری عثمانی که از طریق ثبت احوال و صدور شناسنامه ،همواره اطلاعاتی از وضع جمعیتی کشور در اختیار داشت ،شمار جمعیت ارامنه ملت گریگوری را اعم از مرد و زن ،حدود 988887 نفر ذکر کرد. اگر بپذیریم که حدود دو سوم از 160166 نف کاتولیک و 36339 نفر پروتستانی که در امپراطوری سکونت داشتند،ارمنی تبار بودند،می توان نتیجه گرفت که حدود یک میلیون و 125 هزار و پانصد ارمنی در امپراطوری زندگی میکردند، با توجه به اینکه جمعیت کل امپراطوری(به استثنای بخش هایی از امپراطوری که هنوز در آنها سرشماری انجام نشده بود شامل یمن،حجاز،طرابلس،بنغازی لیبی،مصر و تونس ) حدود 20 میلیون و 475 هزار و 225 نفر می شد،جمعیت ارامنه کشور تنها 5 درصد کل جمعیت را در بر میگرفت. حتی در استانبول که جامعه شهری ارمنی ساکن در آن به مراتب بزرگتر از سایر نواحی امپراطوری بود،تنها 97782 نفر گریگوری ،407 نفر کاتولیک،430نفر پروتستان وجود داشت و این ارقام بنا بر سرشماری سال 1296هجری قمری یا 1877 میلادی 18 درصد از جمعیت شهر را که بالغ بر 524437 نفر می شد،تشکیل می داد)

Yazısı  gara ba dar gozargah tarix  rahmatlik samad sardari neyadan