قفس

 

                                        دکتر شریعتی چه عاشقانه گفت:

                                                                     من تو را دوست دارم/تودیگری را

                                                                               ودیگری مرا........ودراین میان 

                                                                                                  همه تنهاییم 

    زمانه را زمان بده که بیشتر ببینمت                                                                      

بمان سخن دراز کن که تا سحر ببینمت                               

بیابه چشم من شبی واشک من شراب کن                              

وگاه بی خبر بیا که بی خبر ببینمت    

اسیر دانه نیستم قفس برایم آرزوست

قفس شکسته ام مگر که در سفر ببینمت

برای باغ سبزدر برای این پرنده پر

برای چشم سر نظرکه یک نظر ببینمت

تمام من در خت شد ورنج من تمامتر

گمان این نداشتم که با تبر ببینمت

وعاقبت به خیرشدکسیکه شربه پا نکرد

بیاوشعرکن مرابیابه شرببینمت...

 

********************

                               

هیچ کسی اشکی برای ما نریخت      هر که با ما بود ازما میگریخت

چند روزیست حالم دیدنیست           حال من از این و آن پرسیدنیست

گاه بر روی زمین زل میزنم            گاه بر حافظ تفعل میزنم

حافظ دیوانه فالم را گرفت            یک غزل آمد که حالم را گرفت

گفت:ما زیاران چشم یاری داشتیم                                            

خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم........

                               *****************

خود را به که بسپارم وقتی که دلم تنگ است

 پیدا نکنم همدل دلها همه از سنگ است

گویا که دراین وادی از عشق نشای نیست

گر هست یکی عاشق, آلوده صد رنگ است

 

                                      ******************                                                                      

 

ای از عشق پاک من همیشه مست

 من تورا آسان نیاوردم به دست

بارها این کودک احساس من

 زیر بارانهای اشک من نشست

من تورا آسان نیاوردم به دست    

با غروری هم قدو بالای  بام آسمان

 بارها در خود شکستن کار آسانی نبود

بارها این دل به جرم عاشقی

 زیر سنگینی و بار غم شکست

در بدست آوردنت بردباریها شده

بی قراریها شده شب زنده داریها شده

در بدست آوردنت پایداریها شده

با ظلم و جور روزگار سازگاریها شده......