به نظر می رسد سعید جلیلی همان احمدینژاد است اما مهره احمدینژاد نیست. یعنی بر خلاف غالب نظرات ناظران که مدعی هستند کاندیدای دولت در انتخابات آتی در غیاب رحیم مشایی، جلیلی است اینگونه به نظر می آید که دولت در این انتخابات دستانش خالی مانده است. در واقع پاستورنشینان این روزها یک راه حل دارند و آن اینکه سعی کنند تا حد امکان خود را به یکی از کاندیداهای اصولگرا بچسبانند و این کاندیدا میتواند جلیلی باشد. زیرا رفتار سیاسی دبیر شورای امنیت ملی بسیار به رئیس دولت شبیه است. به گزارش پایگاه خبری فریادگر، دولتیها نیک میدانند رحیم مشایی امکان بازگشت به انتخابات ندارد همانطور که هاشمی نمیتواند، بنابراین برای اینکه احمدینژاد و اعوان و انصارش در آینده دچار انسداد سیاسی نشوند یک راه بیشتر مقابل خود نمیبینند. این درست که این راه چندان خوشایند تیم دولت نیست اما از یک بن بست سیاسی بهتر میتواند باشد.
تفاوت های جلیلی و احمدی نژاد
اما در مورد سعید جلیلی به نظر می رسد که اولین تبلیغ تلویزیونی او در صداوسیما به خوبی هویت سیاسی وی را مشخص نمود. همانطور که در ابتدا آمد جلیلی همان احمدینژاد است اما تفاوتهایی نیز دارد. اولین تفاوت اینجاست که برخلاف احمدینژاد، سعید جلیلی از قدرت بیان پایینی برخوردار است و صراحت لهجه ندارد. دومین و مهمترین تفاوت در این است که جلیلی نسبت به احمدینژاد مدرنتر است و تلاش میکند مثل رئیس دولت آنچنان عوامانه سخن نگوید.
شباهت های رییس و دبیر
اما در خصوص شباهتها باید گفت جلیلی و احمدینژاد هر دو برای فرار از ضعفها و کاستیها صرفا کلی گویی میکنند. یعنی احمدینژاد با علم به اینکه با ریز شدن در مسائل ناکارمدی دولتاش هویدا میشود سعی می کند با کلی گویی فرار روبه جلو کند. در مورد جلیلی نیز به خوبی مشخص بود او برنامه روشن و مشخصی برای رفع مشکلات ندارد و بنابراین تلاش میکرد فقط کلیات را بگوید که هر کس این توانایی را دارد. دومین شباهت در این است که هر دو شعار محور هستند. نطق تلویزیونی سعید جلیلی سرشار از شعارهایی بود که ۸ سال پیش احمدینژاد هم این شعار ها را خیلی بهتر و صریحتر بیان میکرد. سومین و مهمترین شباهت جلیلی و احمدینژاد سلوک مدیریتی و سیاسی این دو میباشد. کسانیکه حضور تلویزیون جلیلی را مشاهده کردند به این نکته اذعان دارند که وی شمه ای از "بگم بگم"های احمدینژاد را به نمایش گذاشت. او در تلویزیون از لیستی سخن گفت که جزو بدهکاران بانکی هستند و سرمایه عظیمی را در اختیار گرفتهاند اما به بانکها برگشت نمیدهند. یعنی همان لیستی که زمانی احمدینژاد در مجلس هفتم از آن سخن میگفت اما به توصیه دوستان شفیق آن را ارائه نمیداد. سعید جلیلی در بخشی از سخنان خود در شبکه دو گفت: " رقم معوقات بانکی ۷۰ هزار میلیارد تومان است که طبق بررسی در دبیرخانه به این نتیجه رسیدیم که ۴/۱۱ (یازده و چهار دهم ) میلیارد آن دست ۲۳ نفر است که فقط شش نفر اول ۳ هزار و هفتصد میلیارد تومان در اختیار دارند که این رقم بیشتر از یارانهای است که در یک ماه به ۷۰ میلیون ایرانی داده میشود." وی در ادامه میگوید: « این شش نفر با این میزان، دارای کار تولیدی هم نیستند به طوری که از ۵۲ شرکتی که به نام آنها ثبت است فقط یک شرکت عنوان تولیدی داشته است.»احمدینژاد نیز در تبلیغات خود ۸ سال پیش چنین سخن میگفت و بارها تاکید میکرد که یک عدهای «آمدهاند، خوردهاند و بردهاند.» وی همچنین پس از آنکه به پاستور رسید در جلسه علنی مجلس ۱۸/۸/۸۴ خطاب به رئیس مجلس گفت:«فهرست بلندی از کسانی که به بیتالمال دست اندازی کردهاند را در اختیار دارم، میخواستم به این فهرست اشاره کنم ولی برخی دوستان شفیق گفتند که از این بگذر و کار خود را انجام بده.» به نظر می رسد روز شنبه آغاز بگم بگم های جلیلی بود.