شعله ی عشق

اشک ها فصل تماشاست امانم بدهید                                  شوق آئینه به چشم نگرانم بدهید

از شما می شنوم عطر گل یاسین را                                    خاک ها رنگ یقینی به گمانم بدهید

جامی از اشک فراهم شد اگر ای مردم                                 به تسلای دل همسفرانم بدهید

طول یک چله جدایی به خدا یک عمر است                             گاه خط و خبر از سیر زمانم بدهید

گر خبر دار شدید از گل داودی من                                         یک شمیم از نفسش روح و روانم بدهید

پاره های دلم افتاده در این دشت، به خاک                             رخصت گریه به گلگون کفنانم بدهید

کاکل آشفته به خون، خفته در این جا سروی                         باز در سایه اش آرامش جانم بدهید

این رباب است که با لاله رخان می گوید:                              ذکر لالایی گل را به زبانم بدهید

من که از عطر گل فاطمه مدهوش شدم                               خبر از حال و هوای دگرانم بدهید

سجده ها کرده ام از بوسه بر این تربت پاک                           طاقت از دست شد، آرامه ی جانم بدهید

دشت لبریز گلاب است اگر امکان دارد                                   برگی از آن گل صد برگ نشانم بدهید

اربعین نیست حدیثی که فراموش شود

شعله عشق نه آن است که خاموش شود