تولد

نه تو می مانی و نه اندوه
   و نه هیچیک از مردم این آبادی... 
   به حباب نگران لب یک رود قسم، 
   و به کوتاهی آن لحظه شادی که

    گذشت، 
   غصه هم می گذرد، 
   آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند
   لحظه ها عریانند. 
   به تن لحظه خود،جامه اندوه مپوشان هرگز