دوستت دارم

دیگر حتی افتادن برگ درختان هم مرا ناراحت نمیکرد.

دلم از سنگ شده بود .من در نظر درختان وگلها و زلالی چشمه ها مرده بودم.

من با زندگی لج کرده بود وزندگی هم بر عکس العمل های من می خندید .تا اینکه سحر رایحه مهر تو وجودم را فراگرفت وباورم شد :

من دوستتدارم!!!!!!!!!!!